جاسوسی آمریکا از دولت عراق

باب وودوارد، روزنامه نگار محقق آمریکایی فاش ساخته است که ایالات متحده به‌طور گسترده از نوری المالکی، نخست وزیر عراق و سایر رهبران دولت این کشور جاسوسی کرده است.
او در چهارمین کتابی که در باره ریاست جمهوری بوش و تحت عنوان “جنگ درون” نگاشته، به نقل از یکی از منابع می گوید:”او (المالکی) هرچه بگوید، ما می شنویم.” تصمیم دولت آمریکا برای جاسوسی لاینقطع از مالکی نشانگر عدم اعتماد واشنگتن به رهبری عراق است. شنود مکالمات المالکی حتی زمانی که او هفته ای یک بار با تلفن ویدیوئی با بوش صحبت می کرد نیز صورت می گرفت.
دولت عراق با خشم و ناخرسندی به این خبر عکس العمل نشان داده و اعلام کرده است که از ایالات متحده در این باره توضیح خواهد خواست هر چند المالکی و دیگر رهبران عراق احتمالا از شنیدن خبر مزبور تعجب نکرده اند.
هر چند در کتاب وودوارد ذکر نشده، اما دلیل اصلی جاسوسی آمریکا از مقامات عراقی فهمیدن نوع رابطه میان عراق و ایران بوده است. واشنگتن به اینکه دولت المالکی با ایران رابطه نزدیک دارد مشکوک است.
یکی از منابع موثق در این کتاب گفته است: کار جاسوسی از مقامات عراقی چنان بالا گرفته بود که در مقطعی بین سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برخی مقامات سازمان جاسوسی آمریکا در عراق در محافل خصوصی از این شکایت داشتند که در مورد تله های انفجاری کنار جاده ها نمی توانند اطلاعات کافی به‌دست آورند، چرا که صدها نفر از مامورانشان هیچ کاری نمی کنند جز شنود مکالمات مقامات عراقی.
وودوارد در کتاب “جنگ درون: تاریخچه پنهان کاخ سفید، ۲۰۰۸-۲۰۰۶” می گوید علت کاهش تلفات نیروهای آمریکایی در عراق، عملیات افزایش نیروها و اعزام ۳۰هزار نظامی دیگر به این کشور نبود. او مدعی است علت این کار به کار گیری شیوه های مخفیانه و بی سابقه ای بود که ارتش آمریکا و مقامات سازمان جاسوسی این کشور را قادر ساخت رهبران گروههای شورشی، بخصوص القاعده را در عراق پیدا کرده، هدف قرار داده و بکشند.
روزنامه واشنگتن پست که وودوارد در آن سرمقاله می نگارد، خلاصه ای از این کتاب را چاپ کرد. در آن خلاصه آمده است ودوارد می گوید به خاطر مسائل امنیت ملی نمی تواند نام رمز این عملیات کشتار رهبران شورشیان را اعلام کند.
اصل و میزان موفقیت عملیات افزایش نظامیان آمریکایی در عراق به لحاظ سیاسی برای انتخابات ریاست جمهور آمریکا اهمیت سیاسی دارد چرا که جان مک کین کاندیدای جمهوریخواه گفته است وی از دیرباز طرفدار این سیاست بوده و مدعی است که این چیزی است که واشنگتن را به پیروزی در عراق نزدیک تر کرده است.
وودوارد با تکذیب این ادعا می گوید علت کاهش خشونتها در عراق چیزهای دیگری از قبیل عملیات سری، تصمیم مقتدی صدر به کاهش حملات، و شکل گیری جنبش بیداری مخالف القاعده در عراق بوده است.
اجرای سیاست افزایش قوای اشغالگران در عراق در سال میلادی گذشته با افزایش هدف قرار گرفتن رهبران گروههای شورشی همزمان بود. اما علت ضعیف شدن القاعده در عراق آن بود که تلاش کرد بدون کمک گروهها دیگر کار مبارزه با آمریکایی ها را در دست بگیرد و هم اینکه مذبوحانه تلاش کرد در عراق میان سنی و شیعه جنگ افروزی کند.
مقامات کاخ سفید اعلام کردند، به رغم ادعاهای مک کین که افزایش قوا، کاملا چهره نظامی عراق را تغییر داده است، پنتاگون، توصیه کرده است که ۱۴۶ هزار نیرویی که در حال حاضر در آن کشور مستقر هستند تا ماه مارس آینده به ۸۰۰۰ نفر کاهش یابد. در این صورت تعداد نیروهای اشغالگر در عراق اندکی بیش از تعدادی است که پیش از آغاز عملیات افزایش قوا در آن کشور مستقر بودند.
بر اساس این کتاب، تا پیش از تصدی ژنرال دیوید پترائوس، به جانشینی ژنرال جورج کیسی، به عنوان فرمانده نیروهای آمریکایی در عراق، بوش و فرماندهان نظامی وی به یکدیگر بی اعتماد بودند. وودوارد می نویسد:”کیسی مدتها بود به این نتیجه رسیده بود که یکی از مشکلات بزرگ مربوط به جنگ عراق خود رئیس جمهور آمریکا است”. در این کتاب آمده است کیسی بعدا در دیداری خصوصی به یکی از دوستانش گفته بود به نظر وی بوش نظرات جناح افراطی حزب جمهوریخواه را منعکس می کند که دائما می گوید: ” آن بی پدر و مادر را بکش تا موفق شوی!”
در بسیاری از جاهای این کتاب وودوارد از نقطه نظر واشنگتن پستی که منتقد کاخ سفید است مطالب را می نگارد. او فرض را بر این گذاشته است که در عراق هر اتفاقی می افتد، آمریکا آن را شروع کرده است. اما در خلاصه این کتاب همصدا با کاخ سفید در برخی مواد ادعا شده است که ایران بر تعیین میزان خشونتها در عراق نفوذ دارد.
اما به هرحال خبر جاسوسی گسترده آمریکا از دولت قانونی عراق این نگرانی عمیق آمریکا را نشان می دهد که مبادا بغداد به تهران نزدیک تر باشد تا واشنگتن.
پاتریک کاکبرن مولف کتابی است تحت عنوان،”مقتدی: مقتدی صدر، احیای شیعه و تقلا برای عراق”

نویسنده: پاتریک کاکبرن
مترجم: فاطمه سادات رضوی

منبع : روزنامه رسالت