اینجا غزه است؛ و حقوق بشری که از نگاه ایالات متحده نقض نمی شود

غزه یک زندان بزرگ است. یک دیوار، سیمخاردارهای برقی و برج های دیده بانی که صدها سرباز مسلح در آنها هستند تقریبا فرار را غیرممکن میسازد. ادعای اسرائیل در مورد عدم دخالت در غزه یک سفسطه بیشتر نیست. غزه هم چنان در اشغال اسرائیل است. حتی قبل از این که حماس برای رسیدن به قدرت انتخاب شود اسرائیل علاوه بر این که ورود و خروج از نوار غزه به داخل اسرائیل را کنترل میکرد راههای مرزی با مصر را هم تحت کنترل خود میگرفت و به فلسطینی ها اجازه نمیداد که فرودگاه و بندر خود را باز کنند.
دو ماه پیش توافقنامه آناپولیس امضا شد. این توافقنامه بیان میکرد که به دنبال پایه گذاری ملزومات یک دولت دموکرات فلسطینی است. یک هفته قبل بوش سفر منطقه ای خود را از فلسطین شروع کرد و سپس به ریاض و شرم الشیخ رفت. در این سفرها او لبخند برلب، قول صلح و موفقیت در گفتگوها را داد و قول داد که در این مساله همچنان "نقش ایفا کند".
اما از زمانی که بوش تصمیم گرفته است نقش ایفا کند زندگی برای مردم فلسطین غیر قابل تحمل شده است. از زمان آناپولیس درصد فلسطینی هایی که توسط اسرائیلیها کشته میشوند ۱۰۰ درصد افزایش داشته است. نسبت فلسطینی هایی که کشته میشوند به اسرائیلیها در این دو ماه از همیشه بیشتر بوده و این نسبت به ۴۰ فلسطینی در مقابل ۱ اسرائیلی رسیده است. این عدد درسال ۲۰۰۶ ، ۳۰ به ۱ و در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ این نسبت ۴ به ۱ بوده است. تعداد کشته ها در سال ۲۰۰۷ ، ۳۲۲ نفر از فلسطینیها و ۸ نفر از از اسرائیلیها بود. از این هشت نفر پنج نفر نظامیانی بودند که در حال انجام عملیات در کرانه باختری یا نوار غزه بودند. بهانه این کشتار بدون توقف، موشکهای قصام است. البته این بهانه ها بارها تغییر کرده اند. اما واقعیت اشغال هنوز پا بر جا مانده است.
از زمان انتخابات قانون اساسی فلسطین در سال ۲۰۰۶ تمام مسیرهای ورودی به غزه را با حمایت کامل آمریکا بسته شد. و فشار زیادی وارد کردند که مصر مرز رفح را هم ببندد و تنها شریان ارتباط این باریکه را با دنیای خارج قطع کنند.
غزه به شدت وابسته به اسرائیل است. به خاطر اشغال ۳۸ ساله اسرائیل از لحاظ سوخت و برق به شدت این وابستگی به اسرائیل افزوده میشود. این وابستگی پس از اینکه در سال ۲۰۰۶ اسرائیل تنها نیرو گاه غزه را بمباران کرد بیشتر هم شده است. و یکشنبه اسرائیل جلوی ورود سوخت به غزه را گرفت. البته قطع برق فقط به معنی تاریکی در غزه نیست بلکه به معنی نداشتن وسایل گرمازا در زمستان سرد غزه است و بدتر از این آب است که بدون وجود برق، آب به خانهها، مدارس و بیمارستانها تلمبه نمیشود.
بسیار مشکل است که عمق فاجعه غزه را درک کنید. ماههاست که بوی گند و تعفن در فضای این باریکه ساحلی پیچیده است. سیستم فاضلاب به درستی کار نمیکند. زباله ها روی زمین در خانه ها و زمین های کشاورزی ریخته شده اند. چراکه برای صرفه جویی در مصرف سوخت مقامات دولتی جمع آوری زباله ها را متوقف کرده اند. حجم این زباله ها ۴۰۰ تن در روز است.
این محاصره باعث شده است که ۸۵ درصد جمعیت ۱.۵ میلیون نفری غزه به کمکهای غذایی وابسته شوند که این بالاترین درصد وابستگی در دنیاست. بیش از ۹۵ درصد کارخانه های غزه تعطیل شدند و ۶۵۰۰۰ نفر کار خود را از دست دادند. و وقتی که مرز غزه بسته شود معنایی جز قحطی ندارد.
با بسته شدن کمکهای بین المللی سیستم سلامت به شدت دچار بحران شده است و مواد پزشکی به شدت کمیاب شده است. بیمارستانها دیگر امکانات ندارند. ۱۰۷ گونه از داروهای پایه ای تمام شده است و ۱۳۶ وسیله ضروری مانند سرنگ ،باند و ... دیگر وارد نشده اند و اجازه خروج هم دیگر به بیماران نمیدهند و این مساله باعث مرگ دهها نفر شده است.
در این تراژدی مرزها تبدیل به ابزار تنبیه دسته جمعی اسرائیل برای به زانو در آوردن فلسطینیها شده است.
دیروز نماینده آمریکا در سازمان ملل خلیل زاد بیان کرد که به دنبال ارائه راه حلی است که به محاصره غیر اخلاقی و غیر انسانی اسرائیل پایان دهد. این عجیب است که نیمی از وتوهایی که در سازمان ملل از آغاز کار تا اکنون اتفاق افتاده توسط آمریکا در حمایت از اسرائیل بوده است و این به معنی آن است که آنها به اسرائیل اجازه میدهند هر کاری را که دلش میخواهد بکند بدون اینکه توجهی داشته باشد که دیدگاه جامعه بین المللی در مورد حرکات آنها چیست انجام دهد.
از زمان واقعه ۱۱ سپتامبر بسیاری از آمریکاییها این سوال را میپرسند که چرا آنها از آمریکا نفرت دارند؟ آمریکا هزینه های دیپلماتیک زیادی داده است که این چهره خود را اصلاح کند. اما واقعیت آن چیزی است که امروز در غزه اتفاق می افتد و چیزی بود که دیروز در جنین، رفح و بیت حانون اتفاق میافتاد و این کافی است برای این که همه تلاشها، گفتگوها ، نشست ها و تورهای منطقه ای را بی اثر کند. هیچ حجم پول، تبلیغات و دیپلماسی نمی تواند آثار خون ،ویرانگری و از گرسنگی مردن مردم را پاک کند. مردم منطقه آمریکا را آن گونه که او دوست دارد نمیبینند بلکه آنها تجربه دست اول از آمریکا دارند: یک اشغالگر و یک دستیار اشغالگر.

سمیه غنوشی/ گاردین

منبع : سایت الف