مصائب مسیح

● کارگردان: مل گیبسون. فیلم‌نامه: بندیکت فیتزجرالد، مل گیبسون. بازیگران: جیم کاویزل، مونیکا بلوچی، مایامورگن اشترن، ماتیا اسبراگیا، اریتو نائوموف شوپوف. مدت: ۱۲۶ دقیقه.
تصمیم مل گیبسون برای ساختن فیلمی دربارهٔ آخرین ساعات زندگی حضرت مسیح (ع) و به‌کارگیری زبان آرامی و لاتین، دیوانه‌وار به‌نظر می‌رسید ولی در نهایت، فیلم، شاهکاری کوبنده از آب درآمد. استفاده از زبان‌های کهن برای روایت ساعت‌های آخر زندگی حضرت مسیح، حسی از قدمت و واقع‌گرائی به فیلم بخشیده است. از همان صحنه‌های آغازین که مسیح (کاویزل) زیر نور ماه و در باغ جتسیمانی، در حال عبادت است و در برابر وسوسه‌های وحشتناک شیطان که به اغوای او پرداخته، مقاومت می‌کند، در حقیقت خود را برای پذیرفتن لحظهٔ خیانت، آماده می‌سازد.
به اسارت درآمدن مسیح توسط رومی‌ها، باعث جنگی می‌شود که مقدمه‌ای بود بر فرمان پیلات، مبنی بر مجازات مسیح به منظور آرام کردن تودهٔ مردم. بدن مسیح را چنان با خشونت و بی‌رحمی تازیانه می‌زنند که زخم‌های عمیق تمام بدن خون‌آلود او را می‌پوشاند. بسیاری از مردم مثل مریم (مورگن اشترن) نگاه‌شان را برمی‌گردانند و می‌گریند.
صحنهٔ به صلیب کشیدن نیز بسیار وحشتناک است، تأثیر صدا و منظرهٔ میخ‌هائی که در گوشت دست و پا فرو می‌روند، بهت‌آور است. خشونت ـ که اینجا تأکیدی است بر شسته رفته بودن روایت‌های هالیوودی ـ با فلاش‌بک‌هائی چشمگیر، اندکی تعدیل می‌شود. تنها صحنهٔ سبک فیلم، سکانس شام آخر است که در آن، مادر به مسیح جوان می‌گوید: ”ترتیب این میز شام، هرگز تکرار نخواهد شد.“ در صحنه‌ای هم مریم، از صف سربازان رومی می‌گذرد تا مسیح را که هنگام حمل صلیب، از پا درآمده، آرامش بخشد. این فیلم ـ حتی قبل از نمایش عمومی ـ اعتراضاتی را برانگیخت و متهم به ضدیهودی بودن شد که در واقع این‌طور نیست. بدون شک، خود گیبسون هم مصایبی را متحمل شده است. او نه تنها فیلمی ساخته که در آن، تصاویر درد و رنج مسیح و بازی‌های حیرت‌انگیز بازیگرانش، به‌خصوص کاویزل و مورگن اشترن، تماشاگر را از نظر عاطفی به شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، بلکه با قدرت و به‌نحوی شایسته، ایمان خود را نیز ابراز داشته است.

منبع : مجله دنیای تصویر