شیوع پاروویروس B۱۹ انسانی در اهداکنندگان خون به روش الایزا و PCR

● سابقه و هدف
پاروویروس B۱۹ انسانی، ویروسی بسیار کوچک با DNA تک رشته‌ای، بدون پوشش و عضو خانواده پاروویریده می‌باشد. پاروویروس B۱۹ انسانی موجب بروز تعدادی از بیماری‌های بالینی شامل اریتمای عفونی(بیماری پنجم)، هیدروپس فتالیس، بحران آپلاستیک گذرا، آرتروپاتی و کم خونی مادرزادی می‌شود. انتقال ویروس از طریق تنفس، انتقال خون و فرآورده‌های خونی است.
DNA ی B۱۹ از طریق روش‌های حساس PCR قابل تشخیص است. بررسی‌های قبلی نشانگر آن است که افرادی که ایمونوگلوبولین از نوع IgG ضد ویروس در خونشان ظاهر شده، از نظر وجود ویروس منفی هستند. آنتی‌بادی‌های کلاس IgM پاروویروس B۱۹ انسانی به طور معمول برای چندین ماه و آنتی‌بادی کلاس IgG پاروویروس B۱۹ برای چندین سال و حتی تا پایان عمر دوام دارند. هدف این مطالعه تعیین شیوع پاروویروس B۱۹ انسانی در بین اهداکنندگان خون در تهران بود.
● مواد وروش‌ها
مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. به روش نمونه‌گیری تصادفی، سرم ۷۳۰ اهداکننده خون که از نظر anti-HIV Ab ، HBsAg و anti-HCV Ab منفی بودند، به لحاظ حضور IgM و IgG علیه پاروویروس B۱۹ ابتدا به روش الایزا بررسی شدند. سپس نمونه تمام سرم‌ها برای حضور DNA ویروس با روش semi-nested PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
● یافته‌ها
از میان ۷۳۰ اهداکننده خون، ۴ نفر(۵/۰%) در سرم آنتی‌بادی خاص IgM داشتند و سرم این افراد برای IgM anti-B۱۹ مثبت گزارش شد. از میان این تعداد اهداکننده، ۳۳۸ نفر(۵۰-۷/۴۲ = ۹۵% CI ، ۳/۴۶%) برای آنتی‌بادی خاص IgG مثبت بودند. DNA ی پاروویروس B۱۹ در هیچ یک از سرم‌های اهداکنندگان یافت نشد.
● نتیجه گیری
با این که عفونت B۱۹ در برخی دریافت‌کننده‌های خون می‌تواند عوارض زیادی به همراه داشته باشد، هنوز غربالگری اهداکنندگان برای این ویروس اجباری نیست. از یک طرف شیوع IgG در میان اهداکنندگان تهرانی بالا بود و از طرف دیگر، هیچ یک از نمونه‌ها برای DNA ی B۱۹ مثبت دیده نشد که این به معنای پایین بودن خطر انتقال ویروس از طریق انتقال خون می‌باشد. مطالعات بیشتری بر روی تعداد زیادی از اهداکنندگان و هم چنین گروه‌های پر خطر لازم است.

فاطمه محمودی
دکتر محمود محمودیان شوشتری
دکتر زهره شریفی
دکتر سید مسعود حسینی

منبع : فصلنامه پژوهشی خون