شب باریدن تو بر زمین‌

ای مولا‌ و سرور! ای صاحب عصرها و زمان‌هایی که بر ما گذشته است و ای امام عصرهایی که بر ما خواهد آمد. سلا‌م بر قدم‌های مبارکی که برای پا نهادن بر زمین بی‌تابی می‌کنند. زمینی که هنوز برای بوسیدنش به صلا‌حیت نرسیده است.
ای مولا‌ی بزرگ آب‌ها، ای آب روان و ای پرچمدار همه لطافت‌ها و گل‌های به شبنم نشسته؛ امروز در لحظه باریدنت بر زمین، حاجات مرا بشنو.
حاجاتی که از چشمان منتظر من و اجداد من و اجداداجداد من چکیده‌اند. حاجاتی که پدران من و همه پدران قبل از آنها به من سپرده‌اند تا در شب باریدنت بر زمین به نیابت، در دستانم، رو به تو تقدیم کنم و برات بگیرم.
ای مولا‌! بر من بیاموز چگونه در انتظارت باشم تا بپذیری مرا در جمع منتظرانت.
ای سرورم! بر من بیاموز چگونه منتظرانت را بشناسم تا در کنارشان بایستم.
ای ولی من! بر من بنما راه روشن خود را در عرصه‌ای که تاریکی‌‌های وجود مدعیان دروغین، زمین را تیره و تار کرده است.
ای صاحب من! بر من بیاموز چگونه جز تو صاحبی برنگزینم و جز تو امامی ببینم که اگر تو نیاموزی، من آموزنده‌دیگری ندارم و ضلا‌لت، مرا تصاحب خواهد کرد.
ای تکیه‌گاه من! بر من بیاموز چگونه زندگی کنم تا در لحظه‌ای که تو بر دیوار کعبه تکیه می‌زنی و با صدایی به بلندی همه آفاق «اناالمهدی» می‌گویی، گوش‌هایم را نگیرم و در کنار منکرانت نباشم.
ای شمشیر حق در نیام! بر من بیاموز چگونه باور کنم از رونق افتادن همه سلا‌ح‌های کافران را در روزی که تو برانگیخته می‌شوی، تا جسارت شیعیان را بیابم.
ای نور دیدگاه هستی! بر من بیاموز چگونه از چشمانم مراقبت کنم تا همیشه تو را در کنارم ببینم و تو در چشمانم بنشینی.
و ای حاضر! پیوسته دست‌های خالی‌ام رو به تو است؛ آنچه شایسته من است، حاجت من کن تا همان را تقدیم تو کنم یاوجیه عندالله...
... و من گمان می‌کنم شفاعت تو بر همه حاجات من - نه فقط در روز بازپسین - شایسته‌ترین حاجت من است در روزی که زمین در انتظار بوسیدن قدم‌های مبارک تو شکاف برمی‌دارد.

ابراهیم زاهدی مطلق‌

منبع : روزنامه جام‌جم