تحلیلی بر فراز و فرودهای اقتصاد ایران در سال ۸۶ و آغاز سال ۸۷

● زکوی یار میآید نسیم باد نوروزی
در حالی سال ۱۳۸۶ خورشیدی را پشت سر گذاشتیم که اقتصاد ملّی از هر طرف آماج هجمه های بدخواهان این ملّت قرار گرفت و با وجود همه ی تلاشها ، پیمودن راه توسعه را دشوار تر از همیشه ادامه داد . در سالی که گذشت ، قدرت طلبان پرده نشین در تکاپویی عجیب برای دستیابی به سهم نامشروعی که از بالاتر رفتن قیمت نفت طلب میکردند به آب و آتش زدند تا با واردات هرچه بیشتر کالای مصرفی قابل تولید در کشور از خارج ، از انواع موادّ‌ غذایی گرفته تا کالاهای واسطه ای ساختمان و ملزومات کشاورزی و . . . ، سودهای مقطعی بیشتری را به جیب بزنند و در این میان و برای خوشایند تنظیم کنندگان نسخه های باطل شده ی برخی مراکز جهانی قدرت ، مصرف زدگی و وابستگی را برای این ملّت ترویج نمایند و برای تسلّط اربابانشان در آینده ای نه چندان دور بر منابع این ملّت ، بی هویّتی اقتصادی را در نهایت راحتی بدست دهند .
امّا در راه تحقق این هدف ننگین ، الحق که سردمداران نظام پولی کشور بی محابا تاختند و با میدانداری خود معرکه را به سود تضعیف کنندگان اقتصاد ملّی گرم و گرمتر کردند تا عده ای بجان تولید ملّی افتند و سخت ترین ضربه های ممکن را بوسیله ی تسهیل واردات از منابعی که ملّت برای قدرت گرفتن تولید کشور در اختیار آنان قرار داده بودند ، بر آن وارد کنند و از طرفی با سنگ اندازی های متعدد خود نه تنها راه را برای بالندگی جبهه ی تولید بستند ، بلکه موجبات برهم ریختن بساط تولید را در بسیاری از رشته ها و شاخه ها نیز فراهم کردند و لکه ننگی را بر پیشانی تاریخ بانکداری ایران حک کردند که آثار آن به آسانی زدودنی نیست . اما در این سال بر خلاف بلاهای سازماندهی شده ای که در بالا آمد ، نکته ی شیرینی که فریاد سالیان دور ماست نیز به ثمر نشست و اولین نتایج خود را بروز داد .
این دستاورد بزرگ حاصل تلاشهایی است که در جهت هرچه راحت تر شدن فضای کسب و کار کشور و برای ارزان تمام شدن هزینه ی فعالیتهای اقتصادی صورت پذیرفته است و اولین نشانه های خود را در پناه کاهش دو درصدی نرخ بهره و به تبع آن جهش رشد تولید و بالا رفتن سرمایه گذاری های صنعتی و کشاورزی کشور نمایان کرد و نشان داد که ادّعاهای مطرح شده توسط مخالفان واقعی شدن نرخ بهره و آنان که سالهاست نرخ بهره را در کشور بصورت دستوری بالا نگهداشته اند سراسر کذب است . با وجود همه ی این بی مهری ها به تولید ملّی و مشکلات عدیده ای که شرح آن در بالا رفت ، امید میرود با آغاز سال ۱۳۸۷ خورشیدی ، ضمن اینکه همواره روسیاهی به ذغال خواهد ماند ، آنان که بی محابا در برابر اهداف توسعهء کشور شمشیر کشیده اند و به جان اقتصاد ایران افتاده اند ، تاوان اعمال خود را پس دهند و دور تازه ای از حرکت همه ی بخشهای کشور برای پشتیبانی از تولید ملّی و حضور پر قدرت آن در بازارهای داخلی ، منطقه ای و جهانی آغاز شود و اصلاحات بنیادین قانونی و اقتصادی و فرهنگی مورد نیاز برای درمان اقتصاد ملّی شروع شود تا در پناه حضور جامعه ای تولیدگرا ، قانونمند ، زنده ، مولّد و متعهد شاهد سرعت گرفتن روند رو به رشد سازندگی و توسعهء همه جانبه ایران عزیز باشیم که این دور از دسترس نیست و نیازمند همّت تو و من است .
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی که بسی گل بدمد باز و تو در گِل باشی
گرچه راهیست پر از بیم زما تا برِ دوست رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

محسن سیروس