قاچاق - traffic

سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا و آلمان
محصول : لارا بیکفورد، ادوارد زوییک و مارشال هرسکوویتس
کارگردان : استیون سودربرگ
فیلمنامه‌نویس : استیون گیگان، برمبنای یک مجموعهٔ تلویزیونی انگلیسی با همین نام کار سایمن مور
فیلمبردار : پیتر اندروز
آهنگساز(موسیقی متن) : کلیف مارتینز و جف رونا
هنرپیشگان : بنیسیو دل‌تورو، جیکوب وارگاس، اندرو چاوز، مایکل سوسیدو، توماس میلیان، امیلیو ریورا، مایکل اونیل، دان چیدل، لوئیس گوسمن، اریکا کریستنسن، کاترین زیتا جونز، استیون باوئر، دنیس کوائید و مایکل داگلاس.
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۷ دقیقه.


̎رابرت ویکفیلد̎ (داگلاس) که به تازگی در سازمان ضد موادمخدر به منصب تازه‌ای دست پیدا کرده، با شنیدن خبر اعتیاد دختر شانزده ساله‌اش، ̎کارولاین̎ (کریستنسن) یکه می‌خورد. در خارج از مرزهای آمریکا، ̎خاویر رودریگس̎ (دل تورو)، پلیس مکزیکی، جنگ خود را علیه موادمخدر به راه انداخته و به اتفاق همکار نه چندان زبر و زرنگش، ̎مانولو سانچس̎ (وارگاس)، وسط بیابان، جلوی رشوه‌خوار گرفته‌اند، او با صبر، جنگ خود را پیش می‌برد و کار به جائی می‌رسد که پای او را به پروندهٔ بررسی اقدامات ̎ژنرال آرتورو سالاسار̎ (میلیان) ـ مأمور بلندپایه‌ای که واسطهٔ سازمان‌های ضد موادمخدر مکزیک با آمریکائی‌هاست ـ باز می‌کند. در همین حال، ̎کارلوس آیالا̎ (باوئر)، پدرخواندهٔ مافیائی مکزیکی در عملیاتی به رهبری ̎مأمور مونتل گوردون̎ (چیدل) و ̎مأمور ری کاسترو (گوسمن) دستگیر می‌شود و ̎هلنا̎ (زیتا جونز)، زن بی‌خبر و باردارش را پشت سر باقی می‌گذارد. به درخواست ̎آرنی متسگر̎ (کوایید)، وکیل و مشاور مشکوک ̎کارلوس̎، ̎هلنا̎ تصمیم می‌گیرد سبک و کار خانوادگی را ادامه دهد ـ تصمیمی که پیامدهائی تراژیک در پی دارد...
● در قاچاق، به قول خود سودربرگ، نشویل (رابرت آلتمن، ۱۹۷۵) و روابط فرانسوی (ویلیام فریدکین، ۱۹۷۱) ملاقات می‌کنند. در این فیلم از نوع ̎دزد و پاسبان̎ و اخلاقی (به نسبت فیلم‌های کوئنتین تارانتینو مثلاً) قاچاق مواد مخدر در تمام جبهه‌ها بررسی می‌شود: از منابع اصلی تا مرز با آمریکا و دولت مرکزی و زندگی‌های خصوصی معتادان. سودربرگ به صد و سی و پنج نقش گفت‌وگودار در مستار ژیتر اندروز کار فیلم‌برداری در صد و ده لوکیشن را در هشت شهر مختلف به عهده داشته). مجموعهٔ بازیگران خوب هستند. اما دل تورو است که به فیلم روح می‌بخشد. او (پس از سوفیا لورن، رابرت دنیرو و روبرتو بنینی) چهارمین بازیگری است که برای نقشی که گفت‌وگوهایش (به‌طور عمده) به زبان انگلیسی نیست، برندهٔ جایزهٔ اسکار می‌شود.