بررسی تنیدگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های شرق استان مازندران در سال ۱۳۷۸

پژوهشی به منظور تعیین میزان تنیدگی شغلی پرستاران شاغل در بیمارستان های شرق استان مازندران در سال ۱۳۷۸ انجام گرفت. این پژوهش به روش توصیفی ۳۳۹ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی، خصوصی، آموزشی و غیرآموزشی در سال ۱۳۷۸ انجام گرفت. نمونه گیری در بیمارستان های بهشهر، ساری و قائم شهر با مراجعه به بخش های عمومی و ویژه به طور تصادفی با در دست داشتن فهرست اسامی پرسنل پرستاری انجام پذیرفت. برای دستیابی بهتر به نمونه ها و با استفاده از فرمول حجم نمونه،نیمی از جامعه پژوهش به عنوان نمونه انتخاب گردید.
روش جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش خصوصیات فردی و حرفه ای و ۳۳ سوال درباره عناوین تنیدگی شغلی بوده است؛ به هر گزینه امتیاز ۰ تا ۳ تعلق می گرفت. در تجزیه و تحلیل یافته ها، از آزمون آماری کای دو استفاده شد.
این بررسی نشان داد که میزان تنیدگی شغلی اکثر (۷۲.۸۶ درصد) پرستاران شاغل در بیمارستان های شرق استان مازندران در حد متوسط است و بین میزان تنیدگی شغلی و ویژگی های فردی و حرفه ای تنها در دو مورد (نوبت کاری و شغلی و منبع درآمد دیگر) ارتباط آماری مشاهده گردید. با توجه به این که درصد زیادی از پرستاران دارای حد متوسطی از تنیدگی هستند، راه کارهای مقابله با تنیدگی (به عنوان پیشگیری) از جمله حمایت های اجتماعی و حرفه ای پیشنهاد می گردد.

محبوبه یعقوبیان
سعادت پرهیزگار

منبع : پایگاه اطلاعات علمی