بنای زندگی‌تان را بر استثناء‌ها نگذارید

در زندگی آنچه بیش از همه اهمیت دارد آن است که بنای زندگی‌تان را بر استثناء‌ها نگذارید...
احتمالا تا به حال موارد بسیاری با آدم‌های بسیاری در زندگیتان برخورد داشته‌اید که در همان لحظه‌ اول به طور بدیهی و به وضوح احساس کرده‌اید که با این آدم (یا اینجور آدم‌ها) کلا نمی‌توانید ارتباط ِ نزدیک برقرار کنید، انگار آنها بطور کلی از دنیای دیگری هستند و اینقدر بین شما و آن‌ها فاصله هست که جز روابط سطحی نوع دیگری از روابط غیر ممکن است که بتواند بینتان شکل بگیرد و این را شما به وضوح در همان لحظه اول می‌فهمید.
از همان ابتدا می‌دانید که دغدغه‌های آن آدم (یا آدم‌ها) به طور کلی با شما فرق می‌کند، آن‌ها درباره چیزهایی صحبت می‌کنند که اصلا مورد علاقه شما نیست.
نوع شوخی‌ها، حتی نوع نگاه، رفتار، برخورد اجتماعی و... آنها با شما متفاوت است. ممکن است شما خیلی درون‌گرا و انتزاعی باشید و آنها خیلی برون‌گرا و سطحی یا شما خیلی لطیف و آرام باشید و نوع برخوردتان خیلی انسانی‌تر و مودبانه‌تر باشد، اما طرف یا طرف‌های مقابلتان خشن‌تر، پر شر و شورتر و حداقل به ظاهر بی‌ادب‌تر باشند و این را از همان برخوردهای اولیه می‌توانید بفهمید و تفاوت را احساس کنید.
این همان تفاوت در فضای گفتمانی است. فضای گفتمانی سازنده سبک و شیوه زندگی شما در کلی‌ترین صورت آن است. این فضای گفتمانی نشان‌دهنده زبان، دغدغه‌ها و نیز نوع برخورد شما در روابط روزمره است.
هر کدام از این سبک زندگی‌ها، بر انگیزاننده نوع و شیوه خاصی از زندگی هستند. یک انسان اخلاقی یک سبک زندگی خاصی را دنبال می‌کند، اما یک انسان غیر اخلاقی (مثلا منفعت‌طلب، دروغگو، خودخواه و...) سبک زندگی ِ متفاوتی خواهد داشت و به دنبال چیزهای متفاوتی در زندگی است و نخواهد توانست یک همراهی ِ مشترک را تحمل نماید.
میزان درونی شدن یک ایده، یا سبک زندگی در افراد بستگی به یک عامل مهم دارد و آن هم « تجربه » است. آن‌هایی که در زندگی تجربیات بیشتری کسب کرده‌اند و برای آرمان‌هایشان بیشتر جنگیده‌اند، یا به طور ذهنی یا عملی بیشتر با آن درگیر بوده‌اند، شخصیت متناسب‌تری با ایده‌هایشان دارند و level بالاتری دارند.
عامل بالا بردن level شخصیتی، تجربه‌ی اجتماعی است. داشتن روابط و برخوردهای متعدد و دیدن و درگیر شدن با مشکلات و مسائل دوستان، آشنایان و آدم‌های زیادی که در زندگی روزمره با آنها مواجه می‌شویم، می‌تواند به نوع بینش و نگاه‌مان درباره زندگی تاثیر بگذارد و باعث درک عمیق‌تری از ماهیت ِ زندگی اجتماعی گردد.
حال در یک ارتباط دو طرفه، جدای از تعلقات گفتمانی و پارادایمیک، آنچه اهمیت دارد این است که افراد در چه سطح یا level ی قرار دارند. یک ارتباط خوب تنها در میان دو فرد هم سطح اتفاق می‌افتد. آنهایی که در یک سطح از تجربه و شخصیت قرار دارند و میزان درک شان از جهان اجتماعی و نوع رابطه به یک میزان است.
اگر یکیشان درگیر دغدغه‌ها و مسائلی باشد که دیگری سال‌هاست آن مسائل را برای خود حل کرده و پشت سر گذاشته است، و حال مسائل و دغدغه‌های دیگری برایش مطرح شده است، مطمئنا این دو فرد نمی‌توانند تعامل مناسبی با یکدیگر برقرار کنند، چراکه این رابطه حداقل برای فردی که level بالاتری دارد، به اندازه کافی ارضاء کننده نیست.
پیش کشیدن این بحث شاید تنها تلنگری بود بر این امر که بدانیم ایجاد یک رابطه ی خوب نیازمند تجربه، دقت و فهم بالایی از «خود» و «روابط اجتماعی» است و شکل گیری آن تحت شرایط ِ پیچیده و کنترل شده‌ای به وقوع می‌پیوندد.

منبع : خبرگزاری ایسنا