محبت هدیه‌ای است که همه بدان نیازمندند

محبت، کیمیای خودسازی و سازندگی است. عشق به خداوند متعال همه زشتی‌های اخلاقی را یک جا درمان می‌کند و همه صفات نیکو را یک جا به عاشق هدیه می‌دهد. کیمیای عشق، چنان عاشق را جذب معشوق می‌کند که هرگونه پیوند او را با هر کس و هر چیز جز خدا قطع می‌کند.
محبت بر دوگونه است:
۱) محبت صادق
۲) محبت کاذب.
محبت صادق آن است که انسان کمال را درست تشخیص بدهد و البته وقتی به کمال آگاهی پیدا می‌کند، به آن دل می‌بندد، مانند: محبت به خداوند. متقابلا کمال هم جاذبه دارد و محب را به سمت خود جذب می‌کند و در حقیقت محبت صادق، دوجانبه است؛ محبت کاذب، آن است که انسان، نقص را کمال بپندارد و براساس چنین پندار باطلی به آن کمال موهوم علاقمند گردد؛ مانند محبت غیر خدا.
در یک تقسیم‌بندی کلی می‌توان محبت را در چهار دسته قرار داد:
۱) محبت در گفتار و بیان. بیان محبت‌آمیز جذاب قلوب است و غذای روح. اما محبت را در دل نگه داشتن کافی نیست، باید بتوان آن را ابراز کرد.
۲) محبت در دیدن و شنیدن: یعنی خوبی‌ها و نقاط مثبت را دیدن و از خطاها و عیب‌ها چشم پوشیدن.
۳) محبت در تفکر: یعنی نیک‌اندیشی و مثبت‌نگری و پاک کذدن فکر و قلب از غبار هرآنچه دیده و شنیده، برای کشف حقیقت.
۴)محبت در عمل و رفتار: که به صورت اطاعت از اوامر الهی، همکاری و همدلی، احترام، درک شرایط یکدیگر، ترجیح منافع دیگران به جای نفع شخصی و... متجلی می‌شود.
▪ محبت در تقدیم شاخه گلی است...
▪ محبت دعا برای سلامتی والدین، گذشت از خواسته‌ها و حتی نگاهی پرمهر بدان‌هاست.
▪ محبت در کاسه آشی است که برای پیرزن همسایه می‌بری.
▪ محبت در کمک به عبور ناتوان از عرض خیابان است.
▪ محبت گرفتن سبد سنگین خرید از دست یک خسته است.
▪ محبت در راهنمایی یک گم کرده راه است.
▪ محبت در لیوان چای داغی است که در یک صبح سرد زمستانی به رفتگر محله تقدیم می‌نمایی.
▪ محبت دست نوازش بر سر یتیمان کشیدن، روی بنده را زمین نیانداختن و دستگیری از درماندگان است.
▪ و نهایتا محبت هدیه‌ای است که همه بدان نیازمندند.
▪ بیایید محبت را به یکدیگر هدیه کنیم.

منبع : خبرگزاری ایسنا