جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا
۱۲ ماه مه ۱۹۶۴ ـ خالهای سرطانی دمکراسی
نشست اندیشمندان و استادان علوم سیاسی «برای بحث درباره عوامل اداری که دمکراسی را تضعیف می کند» ۱۲ ماه مه ۱۹۶۴ با صدور قطعنامه ای پایان یافت که «کاتلین نویل» بعداً شرح مذاکرات ، متن و تفسیر این قطعنامه را به صورت کتابی قطور در آورد. قبلا هم در زمینه این نشست کتابی در۱۲۸ صفحه تحت عنوان «خال های سرطانی دمکراسی» انتشار یافته بود.
هدف از نشست سال ۱۹۶۴ عمدتاً بحث درباره عوامل داخلی (اداری) تضعیف دمکراسی بود. باتوجه به تجربه سالهای ۱۹۰۴ تا ۱۹۶۴، خالهای سیاه سرطانی دمکراسی به این شرح مشخص شده بود:
-- سوء استفاده مقامات انتصابی (دولتی) و انتخابی (نمایندگان) از قدرت.
-- سوئ استفاده از آلودگی کارکنان نهادهای عمومی به اعتیادات زیان آور؛ وجود دورویی و چاپلوسی در سازمانهای دولتی؛ قوم وخویش بازی و رعایت حال نزدیکان و دوستان(نپوتیسم)، استخدام و انتصاب بدون انتشار آگهی های عمومی و گزینش بهترها، تسلیم شدن مقامات اداری به تهدید و ارعاب اصحاب نفوذ و قدرتمندان، ارتشاء، بی حالی (تنبل بودن) کارکنان و مقامات، عدم دلسوزی، عدم احساس و قبول مسئولیت، قانون گریزی حقوق بگیران دولت و ....
بر این خالهای سرطانی، سهل انگاری مردم و بی توجهی رسانه های گروهی در این زمینه اضافه شده بود. به این ترتیب به نظر می رسد که نشست سال ۱۹۶۴، پنجاه درصد مسئله را به گردن بی حالی مردم و بی اعتنایی رسانه ها انداخته بود.
از این قطعنامه چنین بر می آید که اگر رسانه ها انتقاد و مردم شکایت و اعتراض کنند نیمی از خالهای سرطانی با جراحی برداشته خواهد شد و برداشتن نیم دیگر تکلیف مشترک سه قوه حکومتی است که چه بهتر، که متفقا اقدام کنند.
هدف از نشست سال ۱۹۶۴ عمدتاً بحث درباره عوامل داخلی (اداری) تضعیف دمکراسی بود. باتوجه به تجربه سالهای ۱۹۰۴ تا ۱۹۶۴، خالهای سیاه سرطانی دمکراسی به این شرح مشخص شده بود:
-- سوء استفاده مقامات انتصابی (دولتی) و انتخابی (نمایندگان) از قدرت.
-- سوئ استفاده از آلودگی کارکنان نهادهای عمومی به اعتیادات زیان آور؛ وجود دورویی و چاپلوسی در سازمانهای دولتی؛ قوم وخویش بازی و رعایت حال نزدیکان و دوستان(نپوتیسم)، استخدام و انتصاب بدون انتشار آگهی های عمومی و گزینش بهترها، تسلیم شدن مقامات اداری به تهدید و ارعاب اصحاب نفوذ و قدرتمندان، ارتشاء، بی حالی (تنبل بودن) کارکنان و مقامات، عدم دلسوزی، عدم احساس و قبول مسئولیت، قانون گریزی حقوق بگیران دولت و ....
بر این خالهای سرطانی، سهل انگاری مردم و بی توجهی رسانه های گروهی در این زمینه اضافه شده بود. به این ترتیب به نظر می رسد که نشست سال ۱۹۶۴، پنجاه درصد مسئله را به گردن بی حالی مردم و بی اعتنایی رسانه ها انداخته بود.
از این قطعنامه چنین بر می آید که اگر رسانه ها انتقاد و مردم شکایت و اعتراض کنند نیمی از خالهای سرطانی با جراحی برداشته خواهد شد و برداشتن نیم دیگر تکلیف مشترک سه قوه حکومتی است که چه بهتر، که متفقا اقدام کنند.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران حجاب رئیس جمهور دولت رئیسی افغانستان گشت ارشاد پاکستان توماج صالحی کارگران رهبر انقلاب سریلانکا
کنکور سیل سردار رادان هواشناسی قم سیستان و بلوچستان سازمان سنجش فضای مجازی خراسان جنوبی شهرداری تهران سلامت پلیس
خودرو تهران قیمت خودرو دلار قیمت دلار قیمت طلا بازار خودرو ارز بانک مرکزی ایران خودرو سایپا مسکن
خانواده تلویزیون موسیقی فیلم سریال پایتخت ترانه علیدوستی سینمای ایران مهران مدیری بازیگر شعر تئاتر
کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
فلسطین رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل آمریکا جنگ غزه روسیه حماس طالبان اوکراین ایالات متحده آمریکا طوفان الاقصی
فوتبال آلومینیوم اراک جام حذفی استقلال فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی بارسلونا لیگ برتر انگلیس باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال تراکتور
هوش مصنوعی سامسونگ همراه اول ناسا بنیاد ملی نخبگان تسلا تیک تاک فیلترینگ
مالاریا کاهش وزن زوال عقل سلامت روان داروخانه