کنژونکتیویت ناشی از بیماری‌های خود ایمنی

کراتوکنژونکتيويت سيکا (همراه باسندرم شوگرن)

سندرم شوگرن بيمارى سيستميکى است که با ترياد کراتوکنژونکتيويت سيکا، گزروستومى و اختلال عمل بافت همبند (آرتريت) مشخص مى‌شود بيمارى در زنان يائسه شايع‌تر از ساير گروه‌‌ها است. غدد اشکى با لنفوسيت‌ها و گاهى پلاسماسل‌ها انفيلتره شده، که منجر به تخريب عناصر غددى مى‌گردد. در کواتوکنژونکتيويت سيکا ترشح غدد اشکى اصلى و فرعى کاهش مى‌يابد. بيمارى با پرخونى ملتحمهٔ بولبار، علائم تحريکى چشم و نشانه‌هاى التهابى خفيف شروع مى‌شود.بيمارى با کنژونکتيويت خفيف شروع مى‌شود و سپس ضايعات اپى‌تليال به‌ويژه در نيمهٔ تحتانى قرنيه ظاهر مى‌شوند. ممکن است فيلامان نيز ديده شود. درد در موقع عصر و شب رخ مى‌دهد و صبح هنگام وجود ندارد. تشخيص با نشان دادن ارتشاح لنفوسيتى و پلاسماسل در غدد بزاقى فرعى (در بيوپسى لب) مسجل مى‌شود.

پمفيگوئيد سيکاتريسيل

به‌صورت يک کنژونکتيويت مزمن غير اختصاصى و مقاوم به درمان شروع مى‌شود و به‌طور معمول به کورى مى‌انجامد.