کنژونکتیویت شیمیائی یا تحریکی (Chemical or irritative conjunctivtis)

کنژونکتيويت اياتروژنيک در اثر داروهاى موضعى

کنژونکتيويت فوليکولر سمى يا کنژونکتيويت انفيلتراتيو غيراختصاصى که متعاقب آن اسکار تشکيل مى‌شود، اغلب به‌دنبال تجويز طولانى مدت ديپى و فرين، داروهاى ميوتيک، يدوکسوريدين و نئومايسين رخ مى‌دهد. نيترات نقره (پروفيلاکسى نوزادي) علت شايع کنژونکتيويت خفيف نوزادان مى‌باشد. درمان، حذف داروى مضر است. اغلب واکنش ملتحمه چند هفته تا چند ماه بعد از حذف دارو باقى مى‌ماند.

کنژونکتيويت شغلى به‌علت مواد شيميائى و تحريک کننده

هر مادهٔ محرکى که وارد کيسهٔ ملتحمه شود، ممکن است موجب کنژونکتيويت شود. بعضى از مواد محرک رايج عبارتند از: صابون‌ها، موادبوزا، اسپرى‌هاى مو، تنباکو، فرآورده‌هاى آرايشي، اسيدها و بازها، در بعضى مناطق مه دود (Smog)، شايع‌ترين علت کنژونکتيويت شيميائى خفيف مى‌باشد. چشم‌هاى مبتلا اغلب به‌طور مزمن قرمز بوده و سوزش دارند، اما عوارض دائمى چشمى به‌جا نمى‌گذارند. در سوختگى‌هاى اسيدي، اسيدها، پروتئين‌هاى بافتى را دناتوره مى‌کنند، بنابراين اثر آنها موقتى مى‌باشد. مواد قليائى پروتئين‌ها را دناتوره نمى‌کنند، بنابراين به‌طور عميق و سريع به داخل بافت‌ها نفوذ مى‌کنند و بسته به غلظت و مقدار مادهٔ وارد شده، تخريب بافتى چند ساعت تا چند روز ادامه مى‌يابد، در نتيجه در سوختگى‌هاى قليائي، سيمبلفارون و لکوم (leukoma) قرنيه شايع‌تر است. علائم اصلى سوختگى در هر دو مورد عبارتنداز: درد، قرمزي، فوتوفوبى و اسپاسم پلک.