دریافت‌ها و پرداخت‌های جهانگردی

جهانگردان پس از ورود به مقصد، کالاها و خدمات را با پولى خريدارى مى‌کنند که با خود آورده و تبديل کرده‌اند. اين محصولات به‌طور کلى به طبقات زير تقسيم مى‌شوند:

- اقامتگاه و خوراکى

- حمل و نقل داخلى

- تورها / سير و سياحت و 'ديدن جاذبه‌ها'

- سوغاتى و مايحتاج روزمره

يکى از نگرانى‌هاى اصلى کشور مقصد اين است که آيا از وسايل توليد کالاها و خدمات فوق برخوردار است يا نه و آيا خود عملاً آنها را توليد مى‌کند. اين امر گاهى بيش از پيش دشوار مى‌شود زيرا بنگاه‌ها و سازمان‌هاى چند مليتى مستقر در کشورهاى جهانگردفرست، اين محصولات را عرضه مى‌کنند يا عرضهٔ آن را برعهده دارند. به اين ترتيب، ما جريان انتقال دريافت‌هاى ارزى حاصل از فروش محصولات جهانگردى در کشورهاى مقصدرا به کشورهائى مى‌بينيم که خود مقصد نيستند اما منابع را تأمين مى‌کنند. به‌ويژه سرمايهٔ لازم براى توليد جهانگردى در کشورهاى ديگر.

ميزان پرداخت‌ها و دريافت‌هاى جهانگردى بستگى به نرخ مبادلهد ارز نيز دارد. شکل B چگونگى اين وابستگى را در قالب يک مثال نشان مى‌دهد.

جدول نوسانات نرخ مبادلهٔ ارز و تراز جهانگردى

تاريخ وقوع

نرخ مبادلهٔ روز

پرداخت طرف ژاپنى

دريافت طرف آمريکائى

ژانويه

تورگردان ژاپنى به نرخ مبادلهٔ ارز با هتلدار آمريکائى قرارداد مى‌بندد.

۱۳۰ ين = ۱ دلار

۶۵۰۰۰ ين

۵۰۰ دلار

جولاى

جهانگرد ژاپنى تور جامع مى‌گيرد و با خود ۹۰۰۰۰ ين به آمريکا مى‌برد.

۱۲۰ ين = ۱ دلار

۹۰۰۰۰ ين

۷۵۰ دلار

دسامبر

هر دو کشور حساب‌هاى جهانگردى خود را مى‌بندند و به دلار آمريکا تبديل مى‌کنند.

۱۰۰ ين = ۱ دلار

۱۵۵۰۰۰ ين     ۱۲۵۰ دلار ۱۵۵۰ دلار       ۱۲۵۰ دلار

اين شکل هرچند نشانگر يک مثال فرضى افراطى است اما اين اصل روشن را در خود دارد که در اين شکل از حسابدارى پرداخت‌هاى جهانگردى بين‌المللي، دستيابى به ارزش 'صحيح' و موثق جهانگردى براى اقتصاد هر کشور، امرى بسيار دشوار است.