نشان بی نشانان بی نشانیست

نشان بی نشانان بی نشانیست		زبان بی زبانان بی زبانیست
دوای دردمندان دردمندیست		سزای مهربانان مهربانیست
ورای پاسبانی پادشاهیست		بجای پادشاهی پاسبانیست
چو جانان سرگران باشد بپایش		سبک جان در نیفشاندن گرانیست
خوش آن آهوی شیرافکن که دایم		توانائی او در ناتوانیست
مگر پیروزه‌ی خط تو خضرست		که لعلت عین آب زندگانیست
بلی صورت بود عنوان معنی		نه اینصورت که سر تا سر معانیست
سحر فریاد شب خیزان درین راه		تو پنداری درای کاروانیست
خط زرنگاریت بر صفحه‌ی ماه		سوادی از مثال آسمانیست
مغان زنده دلرا خوان که در دیر		مراد از زندخوانی زنده خوانیست
چو خواجو آستین برعالم افشان		که شرط رهروان دامن فشانیست