کس نیست که دست من غمخوار بگیرد

کس نیست که دست من غمخوار بگیرد		یا دادم از آن دلبر عیار بگیرد
هر لحظه سرشکم بدود گرم و بشوخی		جیب من دلخسته‌ی بیمار بگیرد
کی بار دهد شاخ امید من اگر یار		ترک من بیچاره بیکبار بگیرد
فرهاد چو یاد آورد از شکر شیرین		خوناب دلش دامن کهسار بگیرد
سیلاب سرشکست که هنگام عزیمت		پیش ره یاران وفادار بگیرد
ساقی بده آن می که دل لاله‌ی سیراب		بی باده‌ی گلرنگ ز گلزار بگیرد
هر دم که در آن نرگس پر خواب تو بینم		خون جگرم دیده بیدار بگیرد
ترسم که برآرم نفسی از دل پردرد		و آئینه رخسار تو زنگار بگیرد
چون نافه‌ی تاتار دلم خون شود از غم		چون گرد مهت نافه‌ی تاتار بگیرد
خواجو ز چه معنی ز برای قدحی می		هر لحظه در خانه‌ی خمار بگیرد