استحالهٔ لکّه زرد

لکّهٔ زرد ناحيهٔ کوچکى در مجاورت مرکز شبکيه است که مسئول ديدن جزئيات دقيق است. در استحالهٔ لکّهٔ زرد سلول‌هاى بخش مرکزى شبکيه معمولاً در هر دو چشم از بين مى‌رود. علت اين عارضه ناشناخته است ولى تصور مى‌شود ارثى باشد. از دست رفتن رنگدانه‌هاى چشم (ارغوان بينائي) يا تنگى عروق خونى لکّه زرد در بروز آن دخالت دارد. اين عارضه يکى از علل اختلال بينائى در سالخوردگان است. استحالهٔ لکّهٔ زرد از راه‌هاى زير روى بينائى تأثير مى‌گذارد:

ـ ديد تيره و مبهم مى‌شود.

ـ خطوط مستقيم موج‌دار، دوتائى يا سه‌تائى به‌نظر مى‌رسند.

ـ اعداد و حروف درهم ريخته ديده مى‌شوند.

ـ خواندن مشکل يا غيرممکن مى‌شود.

درمان خاصى براى استحالهٔ لکهٔ زرد وجود ندارد. تصور مى‌شود که سيگار کشيدن باعث بدتر شدن عوارض مى‌شود و بايد متوقف شود. چشم‌پزشک مى‌تواند راه‌هاى گوناگونى را براى کمک به کيفيت پائين بينائى توصيه کند. (بخش قبلى را ببينيد).