گلی از باغ وفا آمده‌ای

گلی از باغ وفا آمده‌ای		خود خس و خار نما آمده‌ای
هر کجا پای نهی گل روید		تا ندانی ز کجا آمده‌ای
ذره‌ی ذات تو خورشید لقاست		بحری و قطره قضا آمده‌ای
سایه‌ی خار تو سروستان است		خرمن نشو و نما آمده‌ای
نور آئینه به خود پنهان است		قبله‌ی قبله نما آمده‌ای
کی دلت تاب نگاهی دارد		آفت آینه‌ها آمده‌ای
خار و گل نام خدا می‌گویند		ای سهی قد ز کجا آمده‌ای
مستی و شوخی و عالم سوزی		چه بگویم که چها آمده‌ای
بین که در باغ جهان خاقانی		از پی کسب هوا آمده‌ای