مادر و کودک به‌عنوان یک واحد

مادر و کودک را بايد به‌عنوان يک واحد به‌شمار آورد؛ زيرا:

۱. در دوران پيش از زايمان جنين بخشى از مادر است. دوران تکميلى جنين در زهدان مادر دويست و هشتاد روز است و در اين مدت جنين همهٔ مواد لازم براى ساختمان بدن و نيز اکسيژن مورد نياز خود را از مادر دريافت مى‌دارد.

۲. سلامت کودک در رابطهٔ نزديک به سلامت مادر است. مادر سالم کودک سالم به‌دنيا مى‌آورد و کمتر احتمال دارد که زايمان زودرس، مرده‌زائى يا سقط داشته باشد.

۳. بعضى از بيمارى‌هاى مادر در دوران باردارى ممکن است بر جنين آسيب برسانند (مانند سِفليس، سرخچه، مصرف داروها و...).

۴. پس از تولد کودک وابسته به مادر است و اين وابستگى حداقل تا شش يا نه ماهگى از نظر تغذيه به‌صورت کامل است. تکامل روحى و عقلى کودک هم به مادر بستگى دارد. اگر مادر بميرد رشد و تکامل کودک آسيب مى‌بيند (نشانگان محروميت از مادر).

۵. در چرخهٔ مراقبت از زنان کمتر مواردى پيش مى‌آيد که به مراقبت همزمان کودک نيازى نباشد. به‌عنوان نمونه مراقبت پس از زايمان از مراقبت نوزاد و مشاورهٔ تنظيم خانواده جدا نيست.

۶. مادر نخستين آموزگار کودک هم هست.

به‌دلايل نامبرده بايد مادر و کودک به‌عنوان يک واحد به‌شمار آمده و چاره‌جوئى شوند.