ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد

ببوی زلف تو دادم دل شکسته بباد		بیا که جان عزیزم فدای بوی تو باد
ز دست ناله و آه سحر بفریادم		اگر نه صبر بفریاد من رسد فریاد
چو راز من بر هرکس روان فرو می‌خواند		سرشک دیده از این رو ز چشم من بفتاد
هنوز در سر فرهاد شور شیرینست		اگر چه رفت بتلخی و جان شیرین داد
ز مهر و کینه و بیداد و داد چرخ مگوی		که مهر او همه کینست و داد او بیداد
ببست بر رخ خور آسمان دریچه بام		چو پرده زان رخ چون ماه آسمان بگشاد
ز بندگی تو دارم چو سوسن آزادی		ولی تو سرو خرامان ز بندگان آزاد
گمان مبر که ز خاطر کنم فراموشت		ز پیش می‌روی اما نمی‌روی از یاد
ز باد حال تو می‌پرسم و چو می‌بینم		حدیث باد صبا هست سربسر همه باد
اگر تو داد دل مستمند من ندهی		به پیش خسرو ایران برم ز دست تو داد
برآستان محبت قدم منه خواجو		که هر که پای درین ره نهاد سر بنهاد