شرایط اقلیمی برنج

برنج، گياه زراعى مناطق گرمسيرى مرطوب است و در نواحى با بارندگى سالانه ۱۰۰۰ ميلى‌متر يا بيشتر، بدون آبيارى به‌عمل مى‌آيد. عرض جغرافيائي، ارتفاع از سطح دريا، دما، نور، طول روز، رطوبت نسبى هوا و پاره‌اى از عوامل جوى ديگر و خاک مى‌توانند رشد و نمو و ميزان عملکرد برنج را تحت تأثير قرار دهند.

نيازهاى حرارتى برنج بيش از ساير غلات است. ميانگين دماى مورد نياز برنج در دورهٔ رشد آن بين ۲۰ تا ۳۷ درجهٔ سانتى‌گراد گزارش شده است.

پائين بودن دما در اوايل فصل زراعى يا آبيارى کردن مزرعه با آب سرد (آب رودخانه)، زمان رسيدن را به‌تأخير مى‌اندازد. بالا بودن دما بعد از گل‌دهى نيز موجب کاهش تعداد سنبلچه‌هاى بارور و وزن دانه‌هاى مى‌شود.

نور در رشد گياه برنج نقش اساسى دارد. تعداد پنجه با افزايش شدت نور افزايش مى‌يابد. برنج اصولاً يک گياه روز کوتاه است. روزهاى کوتاه فرآيند گل‌دهى را تسريع مى‌کند و روزهاى بلند آن را به‌تعويق مى‌اندازد.

مناسب‌ترين ميزان رطوبت هوا در زمان گل‌دهى ۷۰ تا ۸۰ درصد است. رطوبت نسبى کمتر از ۴۰ درصد براى گل‌دهى عامل بازدارنده به‌حساب مى‌آيد. لازم به‌ذکر است که در مناطق خشک و نيمه‌خشک که آب مورد نياز از طريق آبيارى تأمين مى‌شود رطوبت نسبى هوا به‌طور مطلوب تأمين مى‌شود.

وزش باد و ريزش باران و تگرگ در زمان گل‌دهى زيان‌بار است. اين‌گونه عوامل جوي، علاوه بر شستن گرده‌ها چنانچه با کاهش دما نيز همراه باشد فرآيند لقاح را مختل مى‌سازد. روشن است که نزول باران در موقع برداشت محصول عمليات مربوط به خشک شدن محصول را به‌تأخير مى‌اندازد.