دستکاری فیزیکی و شیمیائی، داروئی

از آنجا که برنامه‌هاى آزمون جهت کنترل استفاده از مواد دوپينگ افزايش يافته‌اند، يک واکنش از سوى ورزشکاران تلاش براى دستکارى در آزمون مى‌باشد که هدف از اين کار بى‌ارزش ساختن نمونهٔ گرفته شده يا ممانعت از جمع‌آورى يک نمونهٔ غير آلوده است.

گزارش شده که ورزشکاران از مواد افزودنى نظير سرکه در جهت اثر گذاشتن بر کيفيت ادرار استفاده مى‌نمايند، هرچند هيچ دليل علمى در مورد مؤثر بودن اين اقدام وجود ندارد. بسيارى اوقات يک ورزشکار سعى مى‌کند که يک نمونهٔ ادرارى غير آلوده (که از يک فرد ديگر به‌دست آمده) را طى مراحل آزمايش تحويل دهد. سپس نمونهٔ غيرآلوده در ظرف نمونهٔ ادرار ريخته مى‌شود يا از طريق سوند به داخل مثانه انتقال مى‌يابد و به جاى ادرار خود ورزشکار تحويل مى‌گردد. سفت و سخت کردن عمليات جمع‌آورى نمونه، به‌ويژه در رابطه با زمان بين اخطار و جمع‌آورى نمونه، به کنترل اين امر کمک کرده است.

همچنين ممکن است يک فرد ديگر خود را به جاى ورزشکار جا بزند. چک کردن هويت ورزشکار و تائيد توسط مأمور مربوط تنها روش کنترل اين مسئله است. ساير اشکال تقلّب فيزيکى شامل تبانى بين ورزشکار و مأمورين در نگهداري، آناليز نمونه‌ها در آزمايشگاه يا دستکارى نتايج مى‌باشند.

تکنيک‌هاى متفاوتى در جهت منفى ساختن مصنوعى نتايج آزمون دوپينگ به‌کار رفته‌اند. موادى نظير نمک، سرکه، آبليمو، صابون، مواد رنگبر، Drano، Visine و اپى تستوسترون به‌کار رفته‌اند. مواد متعدد افزودنى نيز در بازار عرضه شده‌اند، نظير Urinaid که حاوى گلوترآلدئيد (Gluteraldehyde) هستند و باعث پاسخ منفى کاذب در تست‌هاى غربال‌گرى با عيارسنجى ايمنى مى‌شوند. اين مواد را بايد به ادرار افزود، بنابراين نظارت نزديکتر بر ورزشکارى که نمونه را مى‌دهد و مشاهدهٔ مداوم ورزشکار در منطقهٔ آزمون به قصد کاهش خطر وقوع چنين رويدادهائى مى‌شود. آزمايشگاه‌هاى به‌طور روتين افزودن مواد اضافى را از طريق مشاهدهٔ عينى نمونهٔ ادرار (رنگ، قوام و ...)، تشخيص بو، اندازه‌گيرى PH، وزن مخصوص، کراتينين و کلريد بررسى مى‌کنند.

آزمايشگاه‌هاى دوپينگ اطلاع دارند که بسيارى از ورزشکاران با تغيير در نمونهٔ ادرارى خود نتيجهٔ تست خود را تغيير مى‌دهند. در اين رابطه با توجه به عوامل زير صحت نمونهٔ ادرارى را تعيين مى‌نمايند:

- رنگ ادرار:

در صورتى که رنگ ادرار روشن و شفاف‌تر از حد طبيعى به‌نظر برسد، اين ظنّ به‌وجود مى‌آيد که با آب مخلوط شده است. در اين موارد توجه به محدودهٔ PH ادراري، وزن مخصوص و ميزان کراتينين آن لازم خواهد بود. اگر هر يک از اين مواد خارج از محدودهٔ طبيعى بود، نمونهٔ مسترد مى‌شود.

- درجه حرارت:

در زمان تهيهٔ نمونهٔ ادرار بايد در محدوده‌ دماى ۲/۳۷-۸/۳۲ درجهٔ سانتى‌گراد باشد. اگر دماى نمونه در اين محدوده نبود، شک به افزودن آب يا استفاده از يک افزودنى ايجاد مى‌گردد و نمونه رد مى‌شود.

- کراتينين:

فرآورده دفعى کراتينين (اسيد آمينه موجود در عضله) است و در ادرار دفع مى‌شود. زمانى که فرد ادرار خود را رقيق نمايد، سطح کراتينين افت مى‌نمايد.

- اسيديته (PH):

زمانى که فرد با استفاده از فرآورده‌هاى خانگى يا عوامل پوشاننده نمونهٔ خود را دستکارى مى‌نمايد، PH تغيير مى‌کند.

- وزن مخصوص:

غيرطبيعى بودن وزن مخصوص بيانگر آن است که نمونه دستکارى شده است.

وجود شواهدى بر لَه افزودن مواد غيرطبيعى يا استفاده از ادرار فرد ديگر مى‌تواند به‌طور خودکار باعث در نظر گرفتن جريمه‌هائى معادل با تست مثبت يک تست داروئى مى‌گردد.

کاتترايزاسيون و تخليهٔ مثانه و در پى آن وارد کردن ادرار يک فرد ديگر تکنيک ديگرى است که به‌ندرت استفاده مى‌شود و تکنيک مشخصى براى شناسائى اين روش ارائه نشده است.