الکالوز متابولیک

الکالوز متابوليک افزايش اوليه در يون [HCO₃] سرم است، بيشتر موارد در اثر تغليظ حجم در گردش و از دست رفتن اسيد از معده يا کليه‌ها به‌وجود مى‌آيد. با شيوع کمتر HCO₃ تجويز شده يا مشتق از لاکتات آندوژن علت آن مى‌باشد و وقتى بازجذب HCO₃ کليوى تداوم مى‌يابد، اين عارضه ايجاد مى‌شود. در استفراغ، يون کلر در بازجذب کليوى آن همراه با +Na، به‌علت از دست رفتن آن، کمتر در دسترس مى‌باشد. لذا اشتياق +Na به‌علت کاهش حجم در گردش موجب تشديد بازجذب HCO₃ شده و آلکالوز ادامه مى‌يابد Cl ادرار به‌طور تيپيک پائين است (کمتر از ۱۰ ميلى‌مول در ليتر). آلکالوز همچنين ممکن است به‌وسيلهٔ هيپرآلدوسترونيسم به‌وجود آيد که به‌علت افزايش ترشح +H و بازجذب HCO₃ است. تهى شدن شديد ذخاير Cl ادرارى بيشتر از ۲۰ ميلى‌مول در ليتر موجب آلکالوز متابوليک مى‌شود.

استفراغ و درناژ نازوگاستريک موجب از دست رفتن HCL و حجم در گردش، کاليورزيس، و آلکالوز مى‌شود. ديورتيک‌ها يک علت شايع آلکالوز در اثر کاهش حجم، از دست رفتن Cl، و هيپوکالمى مى‌باشند. بيماران مبتلا به بيمارى مزمن ريه و سطوح بالاى Pco₂ و HCO₃ سرمى که ونتيلاسيون در آنها به‌طور حاد بهبود يافته است ممکن است دچار آلکالوز شوند.

فعاليت بيش از حد مينرالوکورتيکوئيدها در سندروم کوشينگ (که در ACTH اکتوپيک ياهيپرآلدوسترونيسم اوليه بدتر مى‌شود) موجب آلکالوز متابوليک مى‌شود که با کاهش حجم در گردش يا Cl همراه نيست و به NaCl پاسخ نمى‌دهد.

تخليهٔ شديد +K همچنين موجب الکالوز متابوليک مى‌شود.

تشخيص وجود [-Cl] از يک نمونهٔ تصادفى ادرارى مفيد است، مگر اينکه داروهاى ديورتيک مصرف شده باشد. تعيين دفع فراکشنال Cl- در مقابل دفع فراکشنال +Na بهترين روش تشخيص يک آلکالوز پاسخ‌دهنده به افزايش حجم مى‌باشد.

درمان

علت زمينه‌اى را تصحيح کنيد. در موارد تخيه، -NaCl,Cl تجويز کنيد و در صورت هيپوکالمي- KCL بيافزائيد. بيماران مبتلا به افزايش فونکسيون آدرنال نياز به درمان اختلال زمينه‌اى دارند. به‌علاوه، آلکالوز شديد ممکن است نيازمند درمان با داروهاى اسيدى‌کننده مانند HCl,NaCl يا استازولاميد باشد. ميزان اوليه +H مورد نياز (به ميلى‌مول) بايد با اين فرمول محاسبه شود:

۰/۵ ×

(وزن بدن به کيلوگرم )

×(سرم HCO3 - ۲۴)