دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی

دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی		ز پایم فکندی ز بس دست یازی
گل و مل تو را خادمانند از آن شد		وفای گل و صحبت مل مجازی
مرا جان درافکند در جام عشقت		گمان برد کاین عشق کاری است بازی
هلاک تن شمع جان است اگرنه		نیاید ز موم این همه تن گدازی
منم زین دل پر نیاز اندر آتش		تو آبی به لطف ای نگارا به نازی
تو آنی که با من خلاف طبیعت		درآمیزی و کشتن من نسازی
مپرس از دلم کز چه‌ای چون کبوتر		بگو زلف راکز چه چون چنگ بازی
تو را چاکری گشت خاقانی آخر		خداوندیی کن به چاکر نوازی