بقعه قدمگاه ، مشهد

بقعه قدمگاه بنای زیبایی است كه از قرن یازدهم هجری قمری به یادگار مانده است. این بقعه كه به صورت هشت‌‌گوش با ایوان‌های بلند و طاق‌نماهای دوطبقه، مزین به كاشی‌های خشتِ هفت‌رنگ و قطار گچ‌بری است، در وسط باغ بزرگی در روستای قدمگاه قرار گرفته است. از كتیبه تاریخ آن چنین استنباط می‌شود كه بنا، به امر شاه سلیمان، و در سال 1091 هجری قمری ساخته شده است. علت وجه تسمیه آن به قدمگاه،‌ به واسطه‌ وجود یك‌ پارچه‌سنگ است كه بر روی آن اثر دو ردِپای بزرگ منسوب به جای پای حضرت رضا (ع) دیده می‌شود.
گنبد بزرگ كاشی قدمگاه كه بر فراز بقعه جای گرفته، مزین به نرده‌كشی به اشكال لوزی سفید و فیروزه‌ای است. در اطراف گنبد، كتیبه‌‌ای به خط ثلث، در حدفاصل بدنه گنبد و پایه آن، نصب شده است. ساختمان این بقعه شباهت كاملی به بنای خواجه‌ربیع دارد.
چهار ایوان بزرگ در جهات مختلف بنا ساخته شده است. ازاره‌ داخلی بقعه با كاشی‌های هشت‌گوش ممتاز پوشش یافته است. كتیبه‌ای به خط ثلث باقی مانده است كه نام نویسنده آن العبد محمد حسین، در پایان آن قید شده است.