از سکینه تا رقیه

بی گمان عاشورا تنها رخداد تاریخی در تاریخ بشریت است که شگفتی ها و عجایب بسیار دارد. در این رخداد تلخ تاریخی نمونه هائی را می توان یافت که در هیچ رخداد دیگر نمی توان نظیری برای آن جستجو کرد.
در عاشوراست که مردان فقیه و دانشمند کهن سال با یک دیگر شوخی می کنند و رفتارهایی از خود به نمایش می گذارند که خاص جوانان است و از مردان مسن و پیر انتظار نمی رود. در عاشوراست که در صحنه های مختلف آن زنان حضور جدی و مؤثر دارند. در این جاست که کودکان و حتی شیرخوارگان بازیگر اصلی صحنه هستند. خون ایشان به آسمان و صحنه های آن جلا و جلوت خاصی می بخشد. در طف است که نفرین مظلومی به طور مستقیم تأثیر می گذارد و محمدبن اشعث خواهر جعده بنت اشعث قاتل امام حسن(ع) پا در رکاب از اسب فرو می افتد و به شکل ذلیلانه ای به درک اسفل سقوط می کند.
تنها در عاشوراست که رهبر و فرمانده جنگی، پیش از پرواز آسمانی جان یکایک سربازان بر بالین ایشان می آید و سرشان را بر زانوی خویش می گذارد و تن هایشان را خود یا به همراه یاران به خیمه و یا کنار آن می برد.
فقط در عاشوراست که یاران، نماز عشق را با تیرباران نیزه ها و پیکان ها به جا می آورند. در عاشوراست که هزاران نفر بر هفتاد تن یورش می برند و با سنگ و چوب و خار و خاشاک و اسب و نیزه و شمشیر بر سر کشته گان می تازند. در این جاست که گوشواره ها از گوش و جامه ها از تن ربوده می شود و کودکان و زنان و خردسالان با تازیانه همراهی می شوند تا ناله ها و شیون هایشان در هیاهوی طبل ها و دهل ها و کرناها گم شود.
در عاشوراست که ثارالله را فی سبیل الله بر سر نیزه می برند و فرزند و جگرگوشه پیامبر را به عشق خشنودی اش می کشند و از قفا سر می برند. تنها در طف است که سرور جوانان بهشت را به بهای رسیدن به بهشت سر می زنند. در نینواست که سر انسان کاملی را بر سر نی می برند تا خلافت زمینیان بر آسمانیان را تثبیت کنند.
در کربلاست که برای دست یابی به سکینه و آرامش، سکینه پیامبر(ص) را به تازیانه می نوازند تا شیون هایش، آهنگ ترقی و عروج ایشان شود. در کربلاست که برای ترقی و دست یابی به درجات عالی و مقام مجاهدان، رقیه بنت رسول الله را به سخت ترین و شقی ترین وجه با شمشیر می بوسند و تنش را به آن می نوازند تا زخمه های آن زخم، دل هایشان را از کین و عداوت تعصبات جاهلی شفا بخشد.
این گونه است که برخلاف هر رخدادی دیگر، هر دو سوی جبهه شگفتی ها می آفرینند. یکی اوج رذالت ها و پستی ها را می نمایاند و آن دیگر اوکمالات را تجلی می بخشد. خواندن کربلا را هر بار که مکرر کنی، تازه است و درس ها و آموزه های بسیاری دارد.

خلیل جواهردهی

منبع : روزنامه کیهان