۷ آوریل ۶۹۰ ـ مهاجرت اسلاوها و چگونگی استقرار آنان در بالکان

اسلاوهای مهاجر که از روسیه و اوکراین به حرکت در آمده و وارد بالکان شده بودند و قصد تصرف قسطنطنیه را داشتند هفتم آوریل ۶۹۰ در شرق مقدونیه ( مکدونیا ) از حکومت روم شرقی شکست خوردند و موقتا به عقب رانده شدند. مرور زمان نشان داد که این شکست مانع استقرار اسلاوها در بالکان نشد.
اسلاوها که پس از استقرار در اراضی شمال شرقی آدریاتیک ( از جمله اسلونیای امروز ) با ایتالیا همسایه شده بودند از طریق اسلواکی خط اتصال خود را با مناطق اسلاو نشین (لهستان ، اوکراین ، روسیه و بلاروس) امروز قطع نکردند و به پیشروی خود در اروپای جنوبی ادامه دادند که صربستان اینک بزرگترین سرزمین اسلاو نشین در این منطقه است .
اسلاوهای جنوبی در پایان جنگ جهانی اول کشور واحدی در جنوب اروپا برای خود تاسیس کردند که در سال ۱۹۲۹ نام یوگوسلاوی بر خود نهاد. تیتو پس از جنگ جهانی دوم یوگوسلاوی را به صورت یک کنفدراسیون سوسیالیستی در آورد که در دهه دوم پس از مرگ او به تدریج تجزیه شد و قدرتهای بزرگ که منافعشان در تقسیم کشورها به قطعات کوچکتر است به این فروپاشی کمک کردند. جاه طلبان محلی که با تقسیم کشورها به مقام و منزلت می رسند ، با کمک خارجی ، عامل عمده تجزیه کشورها هستند.
قرنها بود که کشورهای اسلاو نشین به ویژه روسیه در صدد ایجاد یک کنفدراسیون بودند که با گسترش « ناتو » و عضویت چند کشور اسلاو در آن، به نظر می رسد که تحقق اندیشه وحدت اسلاوها در دهه اول قرن ۲۱ دشوارتر از هر زمان دیگر شده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز