نگاهی کوتاه به زندگی علامه امینی(ره)

علامه شیخ عبدالحسین احمد امینی نجفی به سال ۱۳۲۲ هجری قمری در شهر تبریز دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی و دوره سطح علوم دینی را نزد افاضل تبریز از جمله پدربزرگوارش فراگرفت. در عنفوان جوانی به نجف اشرف عزیمت كرد و پس از اتمام مرحله دیگری از تحصیل مجدداً به تبریز بازگشت. چند سالی را در موطن خویش به تدریس و تحقیق پرداخت ولی دیری نپایید كه جذبه دیار ملكوتی نجف اشرف دیگر بار او را به سوی آن سامان كشانید. علامه به نجف رفت و برای همیشه در آن سرزمین مقدس رحل اقامت افكند. اساتید و آیات عظام بزرگواری چون میرزا علی شیرازی، میرزای نائینی، سیدابوالحسن اصفهانی، شیخ محمد حسین كاشف الغطا و شیخ محمد حسین غروی اصفهانی از جمله استادان مهم علامه در نجف بودند. جدیت و تلاش خستگی ناپذیر علامه به مدد توفیقات الهی خیلی زود او را به مقام والای اجتهاد رسانید.
از آن پس بود كه امر تحقیقات شبانه روزی و تألیفات گسترده تمام اوقات حیات آن مرحوم را اشغال كرد. كتبی چون تفسیر فاتحهٔ الكتاب، شهداء الفضیله، سیرتنا و سننا، ثمرات الاسفار، ریاض الانس والغدیر از جمله آثار جاویدان اوست. علامه برای تالیف كتاب الغدیر منابع مورد نیاز موجود در كتابخانه های عمومی و خصوصی نجف اشرف را به دقت بررسی نمود و سپس برای تكمیل تحقیقات خویش به ایران، هند، سوریه و تركیه سفر كرد و مصادر مربوطه موجود در كتابخانه ها را با تلاش تحسین برانگیز و در عین حال حیرت آور مطالعه و احیاناً استنساخ نمود.
مجاهد بزرگوار ما كه در آخرین سال های حیات خود از فرط مطالعات بی وقفه و پی گیر اسیر بستر بیماری گردیده بود در روز جمعه ۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۰ هجری قمری مطابق با ۱۲ تیر ماه ۱۳۴۹ شمسی هنگام اذان ظهر در تهران دارفانی را بدرود گفت؛ او آن گاه كه چشم از دنیا فرو می بست زیر لب این عبارت را با خود زمزمه می كرد: «اللهم ان هذه سكرات الموت قد حلت فاقبل الی بوجهك الكریم...» جنازه شریفش پس از انتقال به نجف اشرف در كتابخانه عمومی امیرالمومنین كه در حقیقت بوستان معرفتی بود كه اساس آن را خود آن مرحوم پی ریخته بود به خاك سپرده شد. روح پر فتوحش شاد و غریق رحمت الهی باد.

منبع : روزنامه جوان