دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا

نقش ایران در عراق چیست؟


نقش ایران در عراق چیست؟
اتهامات مقامات امریکایی در کنار تصریحات برخی از مسئولان عراقی، بار دیگر این سوال را مطرح ساخته که نقش واقعی ایران در عراق چیست؟ آیا جمهوری اسلامی به عنوان بزرگترین همسایه عراق ودر جایگاه یک قدرت بزرگ منطقه ای، خواهان دخالت در امور داخلی عراق ودر صدد ایجاد ناامنی واستمرار خشوت ودرگیری در این کشور است؟
طی ماه گذشته دو هیات عراقی به جمهوری اسلامی ایران سفر کرد که البته اهداف وموضوع مورد مناقشه در این سفر چندان از دید ناظران پنهان نبود. هیات عراقی قصد داشت از کمک ایران جهت تثبیت اوضاع در عراق وحمایت از دولت قانونی ومردمی بغداد بهره بگیرد.
همین امر برخی را دچار تردید کرد که آیا مگر جمهوری اسلامی در ناامنی های عراق دخالت دارد که اکنون هیات عراقی خواهان پادرمیانی مقامات تهران شده است؟ خصوصا آن که سفر دو هیات در اوج درگیری های دولت عراق با شاخه نظامی جریان صدر یعنی جیش المهدی در شهرهای جنوب عراق وشهرک صدر بغداد صورت گرفته بود که آمریکایی ها ادعا می کنند این ارتش از حمایت های آموزشی وتسلیحاتی ایران برخوردار می باشد.
اما تصریحات هیات عراقی در کنار مواضع مقامات ایرانی تا حدی این تردیدها را برطرف ساخت. هیات پارلمانی عراق از سفر خود به ایران ابراز رضایت کرد ودر عین حال مسئولان ایرانی تاکید کردند که از دولت نوری مالکی در برابر شورشیان در داخل عراق حمایت می کنند.
با این حال حمله تبلیغاتی علیه ایران در رسانه های امریکایی وعراقی فروکش نکرد وهمچنان ایران را عامل اصلی بحران امنیتی در عراق قلمداد کردند وحتی ادعا کردند جمهوری اسلامی نه تنها به جیش المهدی کمک می کند، بلکه از جریان القاعده در عراق نیز حمایت می کند!
اکثر ناظران عراقی اذعان دارند که این جنجال تبلیغاتی بیش از آن که مبتنی بر واقعیت باشد برخاسته از انگیزه های سیاسی است وآمریکایی ها قصد دارند از این طریق حساب های خود را با ایران تصفیه کنند. جالب آن بود که این حملات در حالی تشدید شد که نوری مالکی دستور تشکیل کمیته ای جهت بررسی دخالت های ایران در عراق را صادر کرده بود تا تردیدهای برخاسته از اتهامات علیه ایران برطرف شود.
پیش از آن هم موفق ربیعی مشاور امنیت ملی عراق از سوریه وایران به عنوان عوامل اصلی خشونت وناامنی در عراق نام برده بود، بدون آن که از گروه های وابسته به القاعده وتکفیری ها وبعثی ها نامی ببرد. این امر نشانگر آن است که اشغالگران آمریکایی در فرصت های مناسب حمله تبلیغاتی خود را علیه جمهوری اسلامی تکرار کرده ومتاسفانه برخی از عراقی ها هم خواسته یا ناخواسته با آنان همنوا می شوند.
ناظران مذکور تاکید دارند که حل مشکلات وتردیدها در باره محیط اقلیمی عراق به ویژه همسایگان آن از طریق جنجال تبلیغاتی وبه شکل شتابزده ومتاثر از سیاست ها وفشارهای آمریکایی ها منطقی نیست، خصوصا در باره ایران که نخستین کشور منطقه ای بود که دولت نوین عراق را به رسمیت شناخت وبه ائتلاف یکپارچه عراق وسایر گروه های سیاسی عراقی کمک های زیادی کرد.
از سویی ایران نخستین کشور منطقه بود که حضور دیپلماسی خود را در عراق تحکیم کرد ومناسبات تهران وبغداد در سطح بالایی شکل گرفت که نقطه عطف آن سفر نخست وزیر عراق به تهران ونیز سفر تاریخی رییس جمهور ایران در ماه مارس گذشته به بغداد بود که نتایج مثبت فراوانی برای دو طرف در برداشت.
این در حالی است که روابط دو کشور فراتر از شرایط فعلی وبلکه ریشه در تاریخ کهن وفرهنگ مشترک دو طرف دارد وعلیرغم آن که سیاست های غلط رژیم گذشته روابط دو کشور را تیره وخصمانه کرده بود، اما شرایط فعلی حاکی از گشودن فصل تازه ای از مناسبات گسترده وحسنه میان دو همسایه می باشد.
از طرفی ایران که متهم به ایجاد خشونت در عراق است خود قربانی خشونت های این کشور شده ودر راس این خشونت ها اشغالگران آمریکایی قرار داشته اند که نمونه بارز آن حمله آنان به مقر کنسولگری ایران در شهر اربیل واسارت کارکنان آن بود.
از سوی دیگر فراموش نکنیم که ایران حتی حاضر شده است جهت کمک به امنیت عراق با خصم دیرین خود یعنی ایالات متحده امریکا بر سر میز مذاکره بنشییند وآن گاه از سوی آمریکا متهم به دخالت در امور عراق وایجاد ناامنی در این کشور شده است.
باید از اشغالگران پرسید سهم شما که مسئولیت قانونی امنیت در عراق را برعهده دارید، در ناامنی های عراق چقدر است؟ وآیا با فرافکنی ومتهم ساختن دیگران می توانید از ناکامی های مکرر خود در سرزمین رافدین رهایی یابید؟
مترجم: فرزان شهیدی
منبع : صنایع نیوز


همچنین مشاهده کنید