۱۰ اسفند ـ ۱ مارس ـ نظامی گنجوی ، شاعری که مدح نگفت

نظامی گنجوی (ابو محمد الیاس) شاعر نامدار ایران از شهر گنجه قفقاز كه در مارس ۱۲۰۹ میلادی (به نوشته بسیاری از موخان ۱۲ مارس برابر ۲۱ اسفند) دیده ازجهان فروبست شاعری داستانسرا و متخصص مثنوی داستانی بود. لیلی و مجنون ، خسرو و شیرین ، هفت پیكر و اسكندر نامه از جمله آثار او هستند . وی مردی گوشه گیر بود كه امیران زمان خود را مدح نگفت . نظامی مدح شاهان ، امیران و مقامات وقت را گفتن دروغ و چاپلوسی و نوعی گناه می دانست و در این زمینه گفته است:
چو نتوان راستی را درج كردن
دروغی را چه ( چرا ) باید خرج كردن
نظامی از زادگاه خود شهر گنجه ، جز یك سفر به تبریز خارج نشد. نظامی خسرو و شیرین و هفت پیكر ( بهرام نامه ) را از داستانهای دوران ساسانیان گرفته است و برای این كه بعدا به او ایراد نگیرند كه چرا در باره اسكندر كه میهنش را اشغال نظامی كرد سخن گفته است ، او را در كتاب خود به عنوان یك حكیم و مردی دانا توصیف كرده ، نه یك فاتح معمولی.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز