ویژگی‌های نماینده مجلس در حوزه سلامت

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با اختصاص یک فصل کامل و اصول متعدد به مجلس شورای اسلامی و شیوه تشکیل آن، اهمیت قوه قانون‌گذاری در نظام جمهوری‌اسلامی ایران را یادآور شده و دو وظیفه مهم قانون‌گذاری و نظارت بر عملکرد قوه اجرایی کشور را یادآور می‌شود. طبیعی است مجلسی موثر و کارآمد خواهد بود که به این دو اصل مهم توجه کافی مبذول دارد. در این راستا و برای رسیدن به این هدف، نیازمند نمایندگانی هستیم که وظایف و اختیارات مجلس شورای اسلامی را به خوبی بشناسند و خود را برای عمل به آن مهیا سازند تا در صورت انتخاب توسط مردم بتوانند به وظیفه خود به درستی عمل نمایند. در زیر نکاتی درباره شرایط نماینده ایده‌آل برای حوزه سلامت به استحضار می‌رسد:
▪ با توجه به اینکه یک نماینده در مقابل تمامی ملت پاسخگوست، نسبت به همه امور کشور می‌تواند اظهارنظر نماید و در تصمیم‌گیری در همه حوزه‌ها مسوولیت دارد. بنابراین یک نماینده حوزه سلامت نمی‌تواند نسبت به سایر حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بی‌توجه و بی‌اطلاع باشد، به خصوص که تصمیم‌گیری در هر حوزه بدون توجه به سایر مسایل جنبی بسیار مشکل و گاهی غیرممکن است.
▪ یک نماینده خوب در حوزه سلامت بایستی نگاه فرابخشی داشته باشد
یعنی با وجود تعلقات و دغدغه‌های حوزه سلامت، بایستی بداند وقتی کشوری پیشرفت می‌کند که دارای توسعه همه جانبه بوده و در همه اینها رشد متوازن داشته باشد. جدا از مسوولیت یک نماینده در مقابل تمامی مسایل مبتلا به جامعه هیچ کشوری بدون توجه به تمامی ابعاد زندگی و معیشت مردم نمی‌تواند موفق شود و تلاش‌های مقطعی در هر حوزه، پایدار و درازمدت نخواهد بود. بنابراین باید ما از وجود مجلسی دفاع کنیم که از تمامی تخصص‌ها و گرایش‌های صنفی- اجتماعی و ... به صورت متناسب برخوردار باشد. وجود مجلس با تعداد زیاد پزشک یا دارای نگرش‌های بخشی مانند آن، اگرچه برحسب ظاهر به نفع جامعه پزشکی و حوزه سلامت است ولی در درازمدت به نفع کشور نخواهد بود
▪ بخش مهمی از تاثیرگذاری یک نماینده به ویژگی‌های فردی و شاخص بودن وی برمی‌گردد
چه بسا افرادی که کارشناسان بسیار خوبی در حوزه سلامت هستند ولی به دلیل عدم بیان قوی یا تاثیرگذاری بر فضای مجلس نتوانند نسبت به این حوزه توجه جدی دیگران را جلب نمایند. چهره‌های مشهور و شناخته شده که در عین حال دغدغه حوزه سلامت را دارند، به طور قطع می‌تواند کفه قوانین موضوعه و نیز اختصاص منابع به حوزه سلامت را به نفع مردم سنگین نمایند. داشتن نقطه‌نظرات کلان و برنامه داشتن در حوزه سلامت نیز جزو شروط لازم است. نام بردن از این شاخصه در رتبه چهارم نه به دلیل اهمیت کم آن بلکه به این دلیل است که شروط قبلی برای اثرگذاری در حوزه سلامت در مرحله اجرا بسیار بااهمیت می‌نمایند. به هر حال، صرف پزشک بودن، دلیل کارشناس بودن در حوزه سلامت نیست. ضمن اینکه باید از حضور همکاران پزشک در مجلس استقبال نمود و تعداد مناسب ایشان در تاثیرگذاری نقش به سزایی دارد، لیکن مهم‌‌تر از آن این است که همکاران پزشک با مطالعه و مشورت با اهالی فن و کسانی که در این حوزه فعالیت جدی داشته‌اند مشورت نموده و اطلاعات خود را به صورت همه‌جانبه و گسترده بالا ببرند. در عین حال نباید غافل شویم که تاثیر حضور چهره‌های سیاسی و اجرایی که علاوه بر تاثیرگذاری زیاد، دغدغه مسایل اجتماعی و سلامت مردم را دارند، کمتر از اعضای گروه پزشکی نیست. در همین راستا تشکیلات و سازمان‌هایی که به نوعی با حوزه سلامت درگیر هستند بایستی ارتقای آگاهی و اطلاعات مدیران ارشد کشور و سایر نمایندگان مجلس شورای اسلامی را از وظایف اصلی و کیفی خود بشمارند.
▪ پرهیز از نگاه‌های محدود به حوزه سلامت:
برخی در طول مدت فعالیت‌های مدیریتی و اجرایی نشان داده‌اند در حوزه سلامت هم نگاه درازمدت و همه‌جانبه ندارند. چه بسا کسانی که وقتی در مسوولیت دولتی بوده‌اند چنان فضا را بر بخش‌های خصوصی تنگ نموده‌اند که در مقاطی سلامت مردم را با مشکل مواجه ساخته‌اند و از طرفی وقتی بر جایگاه مسوولیت یک نهاد صنفی و خصوصی تکیه زده‌اند، نگاهشان در حوزه سلامت صرفا معطوف به منافع صنفی شده است. باید بدانیم حتی در کشورهایی که دارای آزادترین اقتصاد در حوزه بخش خصوصی هستند، حوزه سلامت مردم تاثیرپذیری جدی و انکار‌ناپذیر از سیاست‌گذاری‌ها و روشهای مدیریتی دولت دارند. اهمیت سلامت مردم و محور بودن انسان سالم در توسعه پایدار سبب شده است که بحث سلامت مردم همواره به عنوان یک امر حاکمیتی تلقی شود. البته این امر نبایستی سبب شود که دولت تمامی امور و حتی جزیی‌ترین امور مربوط به سلامت را در انحصار خود قرار دهد. بنابراین اگر افرادی دارای یک نگرش صحیح و ثابت به مقوله سلامت نباشند، در فشارهای مختلف صنفی و دولتی مجبور به رفتارهای دوگانه شده و نهایتا در چنین وضعی ایجاد یک نظام جامع و فراگیر سلامت امکان‌پذیر نیست و ایجاد نوعی تشدد و بی‌نظمی و عدم یکپارچگی اجتناب‌ناپذیر است.
تمامی موارد فوق وقتی منتج به نتیجه خواهد شد که یک چهره شاخص همه‌جانبه‌نگر که دغدغه سلامت مردم را داشته و کارشناس خوبی نیز باشد، بتواند از مقبولیت مردمی برخوردار بوده و به مجلس راه پیدا کند. خوشبختانه هنوز جامعه پزشکی و حرف وابسته به آن در میان مردم از اعتبار خوبی برخوردارند و بایستی تلاش کرد تا از این اعتماد، حسن استفاده صورت گیرد و با کمک احزاب و تشکل‌ها و جریان‌های سیاسی که بحث مسایل اجتماعی و سلامت مردم دغدغه اصلی آنهاست، مجلس از وجود چنین نمایندگانی بی بهره نباشد.

منبع : هفته نامه سپید