۱۲نکته ، برای آنکه کودکتان روی پای خود ش بایستد !

بدون تردید ، یکی از مهم ترین وظایف شما به عنوان یک مادر پرورش استعداد ها وتربیت کودک از نقطه نظر شخصیت فردی واجتماعی است ، به گونه ای که پس از گذشت سالیان کودکی ونوجوانی وبه هنگام جوانی وپس از آن قادر به زندگی واقعی وپرثمر باشد . اما پرسش این است که چگونه می توان چنین هدفی را دنبال کرد وبه آن دست یافت ؟! مطالبی که درزیر ارائه می شوند به صورت مختصر ومفید سعی دارند پاسخ این پرسش شما را تا حد امکان بدهند .
۱) حق انتخاب را ازکودکان خود نگیرید .
توجه داشته باشید که به جای آنکه به صورت مستمر برای کودکانتان انتخاب کنید وتصمیم بگیرید ، بهتر است به اوحق انتخاب بدهید . برای نمونه ، به هنگام لباس پوشیدن می توانید از اوبپرسید که کدام لباسش را مناسب تر می داند وکدام یک را ترجیح می دهد ؟ شاید این امر برای شما بسیار ساده به نظربرسد ، اما جالب است بدانید که همین انتخاب های کوچک وبه ظاهر سطحی می توانند قدرت تشخیص وانتخاب را درکودک شما بالا ببرند . نکته جالب تر آن که اگر بتوانید درمورد نوع ونحوه انجام کار یا بازی ، به کودک پیشنهاد انتخاب بدهید ، همین انتخاب ، از بی میلی کودک به انجام همان کاریا بازی به شدت خواهد کاست !
۲) برای تلاش وکوشش فرزند دلبندتان ارزش واقعی قائل شوید .
اگر کودک شما برای پوشیدن لباسش زمان زیادی را صرف می کند ویا به سختی قادراست بند کفش های خود را ببندد ، بهتر است به جای دخالت درکاراو، به اوفرصت انجام کاررا بدهید وبه اعمالی که انجام می دهد احترام بگذارید وحتی پس ازموفقیت ، اورا تشویق کنید . توجه داشته باشید که هرگز برای تشویق کودک خود به انجام کارهایش ، از جملات رایجی مثل :‹‹ آسان است ›› یا ‹‹ کاری ندارد ›› استفاده نکنید ، زیرا دراین صورت کودک شما اینگونه خواهد پنداشت که کاری انجام نداده است . به جای مطرح کردن سختی یا سادگی کار بهتر است اطلاعات مفیدی را دراختیار کودک خود قراردهید .
۳) بگذارید کودک شما مالک خودش باشد .
توجه داشته باشید که بیش از حد سرووضع کودکتان را مرتب نکنید لازم نیست مدام یقه پیراهن اورامرتب کنید وموهایش را شانه بزنید . کودک به رغم میل شما ، این کار را یک دخالت آشکار درمورد خود می داند . بهتر است این گونه کارها را به صورت غیر مستقیم ازاوبخواهید وبه هنگام رعایت این مسائل اورا درسطح لازم تشویق کنید .
۴) از کودکان خود، بی جهت وبیش از اندازه سوال نپرسید .
کودک شما این امر را نیز دخالت درزندگی خصوصی خودش تلقی خواهد کرد . توجه داشته باشید که کودکان درموقع مناسب وبه فراخورنیاز واقعی اقدام به صحبت خواهند کرد وتوضیحات لازم را به شما خواهند داد . البته این مسئله به هیچ وجه به این معنی نیست که هرگز از کودک خود سوال نپرسید بلکه به آن معنی است که به اثرات احتمالی پرسش خود از فرزندتان آگاه باشید . این نکته را نیز از یاد نبرید که دربرخی موارد کودک شما دوست دارد از اوبپرسید تا برای شما توضیح دهد واز بیان کارهایی که انجام داده است لذت ببرد .
۵) برای پاسخ دادن به فرزند خود تعجیل نکنید
آن زمان که کودک شما از شما پرسشی دارد ، بهتر است با مکث مختصر ولازم ، به اوفرصت تفکر بدهید . برای نمونه دربرخی موارد می توانید پس ازمطرح شدن پرسش او، از کودکتان بپرسید که خودش درآن مورد بخصوص چه می اندیشد ؟! توجه داشته باشید که معمولا کودک شما به هنگام پرسیدن ، پاسخ را درذهن دارد وبه دنبال درستی یا نادرستی آن است . جالب است بدانید که این روش می تواند یکی از بهترین روش ها برای تمرین تفکر فرزند دلبند شما باشد .
۶) کودک خود را به خانه ومحیط محدود عادت ندهید .
اجازه دهید کودک شما با محیط خارج درحد معقول ارتباط داشته باشد . برای اوشرح دهید که دردنیای خارج از منزل ، دنیای بزرگتری وجود دارد که می تواند برای اوبسیارجالب ومفید باشد .
۷) به رویاهای کودک خود اهمیت دهید .
هیچ گاه از یاد نبرید که رویاهای کودکان شما یکی از پرارزش ترین دارایی های آنهاست . هیچ گاه کودک خود را به خاطرخیال پردازی وغرق شدن دررویاهای زیبا وارزشمندش سرزنش نکنید . ازاوبخواهید که رویاهای خود را برای شما به صورت کامل تعریف کند . توجه داشته باشید که این کار به شما کمک خواهد کرد که با بسیاری از زوایای آشکار وپنهان شخصیت وجودی کودک خود آشنا شوید وبه بسیاری از خواسته های او پی ببرید .
۸) به کودک خود فرصت اشتباه بدهید .
هیچ گاه خود را به خاطر اشتباهات اولیه سرزنش نکنید . مطمئن باشید که شما نیز دردوران کودکی خود بارها وبارها همین گونه اشتباهات را تجربه کرده اید . درصورت سرزنش او، بی اختیار قدرت تجربه کردن را ازاومی گیرید واعتماد به نفس اورا درحد بسیار زیادی تضعیف می کنید وبه این ترتیب قدرت انتخاب واختیار را از اوسلب می کنید . به جای سرزنش بی موقع وبی تأثیر ، به او به صورت غیر مستقیم آگاهی بدهید .
۹) هیچ گاه درمورد کودک خود، هرچقدر که کودک باشد صحبت نکنید .
توجه داشته باشید که کودک شما از بدوتولد می آموزد واین قدرت آموختن به سرعت دروجود اورشد می کند . هرگز خجالتی بودن یا نادانی اوویا ضعف اورا پیش رویش ودرمقابل دیگران بازگو نکنید . دراین صورت کودک شما به شدت تضعیف می شود احساس می کنند که درحد شی ای که هیچ اراده ای ندارد تنزل کرده است .
۱۰) اجازه دهید که کودک شما به پرسش هایی که از او می شود شخصا پاسخ دهد .
بارها وبارها دیده ایم که به محض پرسیدن سوال ازکودکان، والدین واطرافیان به جای آنها به جای کودکان ،لب به سخن می گشایند وهمه چیز را تشریح می کنند . از یاد نبرید که کودک شما نیز علاقه مند است که اطلاعات خود را بروزدهد وبه توصیف وتشریح بپردازد . همچنین ممکن است درشرایط ولحظاتی خاص دلش نخواهد به پرسش ها به صورت کامل پاسخ دهد . توجه کنید که اونیز برای خود رازهایی دارد که می خواهد پوشیده بمانند .
۱۱) تا حد امکان به جای گفتن ‹‹ نه ›› ازکلمه ‹‹ آری ›› استفاده کنید .
به جای آن که مداوم به کودکتان کلمات نمی توانی ونمی دانی ونمی خواهی وبسیاری ‹‹ نه ›› های دیگر را بگویید ، اوراآگاه سازید که چرا نمی تواند کاری را انجام دهد ویاچرا شما نمی توانید کاری را برای او انجام دهید . توجه کنید که دربسیاری ازموارد می توانید با یک پرسش به موقع ذهن کودک خود را متوجه مشکل سازید .
۱۲) کودکتان را درفعالیت های اجتماعی شرکت دهید .
هرگز به خودتان اجازه ندهید که جلوی فعالیت های کودکتان را بگیرید ویا اورامنبع کنید . به صورت مستقیم اورابرای شرکت درچنین کارهایی تشویق کنید وبه صورت پوشیده وغیر مستقیم اورا درانجام کارها دنبال کنید وحتی به صورت غیرمستقیم وپنهانی به اوکمک کنید . دراین صورت به سرعت کودک شما حالتی اجتماعی به خود خواهد گرفت واعتماد به نفس لازم وقدرت انتخاب آگاهانه وتوانایی برخورد ورویارویی با مشکلات را پیدا خواهد کرد وبه مفهوم واقعی کلمه روی پای خودش خواهد ایستاد .
توجه داشته باشید که هرکدام از کودکان دارای حالت های روحی وروانی وهمچنین توانایی جسمی خاص خود هستند ، پس بی جهت نخواهید همه کودکان درمسیری مشابه ویکسان حرکت کنند وبه موفقیت هایی چون یکدیگر برسند . پیش از هر چیزی کودک خود را به خوبی بشناسید واجازه بدهید که اونیز بتواند خود را به شما بشناساند .

منبع : بنياد انديشه اسلامي