آتش نخوت‌ها - THE BONFIRE OF THE VANITIES

سال تولید : ۱۹۹۰
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : برادران وارنر
کارگردان : برادیان د پالما
فیلمنامه‌نویس : مایکل کریستوفر بر مبنای رمانی نوشتهٔ تام و ولف
فیلمبردار : ویلموش ژیگموند
آهنگساز(موسیقی متن) : دیو گروسین
هنرپیشگان : تام هنکس، بروس ویلیس، ملانی گریفیث، کیم کاترال، مورگان فریمن، ف.مورای ایبراهم، سال روبینک، آلن کینگ، کرستن دانست، جان هنکاک
نوع فیلم : رنگی ۱۲۵ دقیقه


ـ ̎شرمن مکوی̎ (هنکس) بورس بازی است که میلیون‌ها دلار از سرمایه‌گذاری‌هایش در وال استریت به جیب زده و روزهای خوشی را با ̎ماریا راسکین̎ (گریفیث) ـ زنی که دنبال مردان پولدار است ـ سر می‌کند. روزی هنگام رانندگی از فرودگاه به طرف آپارتمان ماریا به اشتباه سر از جنوب برانکس در می‌آورند. ماریا جوان سیاه‌پوستی را می‌بیند که به اتومبیل ̎شرمن̎ نزدیک می‌شود و او از ترس، نوجوان را زیر می‌گیرد و می‌کشد. سپس دو نفری از آن‌جا دور می‌شوند و تصمیم می‌گیرند خبر این ماجرا را به پلیس گزارش ندهند. اما چندی بعد، شرمن دستگیر می‌شود. در همین حال، ̎پیتر فالو̎ (ویلیس)، روزنامه‌نگاری فقیر و الکلی، که در به در دنبال خبر خوبی می‌گردد تا مورد توجه سر دبیرش قرار گیرد، به واسطهٔ ̎کشیش بیکن̎ (هنکاک)، یکی از فعالان جامعهٔ سیاه‌پوستان محله، در جریان این قتل قرار می‌گیرد. ̎بیکن̎ خیال دارد از این قتل جهت متحد کردن جامعهٔ سیاه‌‌پوستان بهره گیرد ولی ̎فالو̎ که خبر را پخش کرده، معتقد است مطبوعات با تندروی بی‌جا، شرمن را بی‌دلیل محکوم کرده‌اند. جامعهٔ نیویورکی به گروه‌ها و دسته‌های مختلف تقسیم می‌شود و هر دسته و گروهی با استفاده از این قضیه، دنبال مقاصد و منافع رندانهٔ سیاسی خویش است. در نهایت شرمن تنها می‌ماند و کسی را ندارد که از او حمایت کند مگر ̎قاضی وایت̎ دل سوز (فریمن) و ̎فالوی̎ نادم و پشیمان.
ـ درست است که آتش‌نخوت‌ها فاصلهٔ فراوانی با د پالمای در اوج دارد اما به هر حال فیلم همهٔ اعتبارش را از د پالما و نه مثلث با شکوه بازیگری‌اش ـ هنکس، ویلیس و گریفیث ـ می‌گیرد. فیلم به ̎باحوصلگی̎ کارهای دیگر د پالما نیست. این بی‌حوصلگی مهم‌ترین ویژگی کار نیز باید تلقی شود. برای همین نه از آن زوایای عجیب و غریب دوربین د پالما خبری هست و نه از داستانی نامأنوس و سخت. فیلم‌نامه نوشتهٔ کریستوفو است؛ کسی که بعدتر خودش فیلم‌های درخشانی را می‌سازد. اساس داستان هم از روی یک رمان محبوب امریکائی نوشته وولف برداشت شده که در خود امریکا در حد یک حماسه ارزیابی می‌شود. برای همین هم د پالما سعی می‌کند که تنها داستان تعریف کند. چیزی که با توجه به خصوصیات کاری د پالما در پایان نتیجه بینابینی داشته است.