سگ ولگرد - Stray Dog

سال تولید : ۱۹۴۹
کشور تولیدکننده : ژاپن
محصول : شین توهو
کارگردان : آکیرا کوروساوا
فیلمنامه‌نویس : ریوزو کیکوشیما و کوروساوا، برمبنای رمانی نوشته کوروساوا
فیلمبردار : آساکازو ناکائی
آهنگساز(موسیقی متن) : فومیو هایاساکا
هنرپیشگان : توشیرو میفونه، تاکاشی شیمورا، کوکیمورا۷ کایکو آواجی و نوریکو سنگوکو.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۲۲ دقیقه.


"موراکامی" (میفونه)، کارآگاه جوان پلیس، سلاح کمری‌اش را گم می‌کند. او می‌تواند سلاح دیگری از پلیس تحویل بگیرد (زمان فیلم، اندکی پس از جنگ جهانی دوم است و سلاح کمری، نایاب) اما سرسختانه به‌دنبال سلاح خویش است و در قبال جرایمی که با این سلاح رخ می‌دهند، خود را مسئول می‌بیند. پس از زیرپاگذاشتن تمام شهر و دنبال کردن تمام سرنخ‌های موجود، سرانجام موفق می‌شود تبهکار را دستگیر کند و سلاح‌ را به چنگ آورد.
٭ یک تابستان داغ در ژاپن پس از جنگ که با دبزن‌های دستی یا پنکه‌های برقی، تمام مدت در حرکتند. چه کسی به یک سلاح گم شده اهمیت می‌دهد؟ دنیائی که کوروساوا نشان می‌دهد، توکیوی شلوغی است که زیر پوسته ظاهری‌اش، فساد و تبهکاری غوغا می‌کند. حفظ هویت فردی و فاصله خود از محیط (مثلاً به کمک یک سلاح) بس دشوار است و "احساس مسئولیت" و "تعهد حرفه‌ای" واژه‌هائی هستند که خریداری ندارند. همین تضاد، نیروی محرکه این شاهکار کوچک کوروساواست. قالب داستان کارآگاهی باید متأثر از سینمای دهه ۱۹۴۰ آمریکا باشد و تصویر عریان و نافذ مکان‌های واقعی، قرابتی با رویکرد نئورآلیستی (که در همین زمان در ایتالیا در اوج قدرت است) نشان می‌دهد (داستان فیلم، دزدان دوچرخه، ساخته ویتوریودسیکا، ۱۹۴۸ را تداعی می‌کند). اما تکنیک کوروساوا، به دوربین ثابت و ناظر نئورآلیست‌ها اکتفا نمی‌کند. از جمله صحنه پرسه زدن میفونه در پاتوق‌های تبهکاران، آکنده از تمهیدات تدوینی (دیزالوها و تصویرهای مضاعف) است. این‌جا قتل‌ها دور از چشم تماشاگر، و پیش‌بینی نشده رخ می‌دهند؛ گوئی یک عنصر شیطانی نامرئی هدایت‌شان می‌کند.