قوها ۱۰۶ ساله شدند

▪ نام: رئال مادرید
▪ تأسیس: ۶ مارس ۱۹۰۶
▪ ورزشگاه: سانتیاگو برنابئو - مادرید
▪ رئیس: رامون کالدرون
▪ سرمربی: برند شوستر
باشگاه رئال مادرید باشگاهی حرفه ای است که در مادرید، پایتخت اسپانیا واقع شده است. این باشگاه سال ۱۹۰۲ تأسیس شد و یکی از پرافتخارترین باشگاه های فوتبال در قرن بیستم به شمار می رود. آنها در تاریخ پرافتخار خود ۳۰ بار قهرمان لالیگا شده اند، ۱۷ بار جام حذفی اسپانیا را فتح کرده اند و ۹ بار نیز لیگ قهرمانان اروپا را به خانه برده اند. طی مراسمی که در ۲۳ دسامبر سال ۲۰۰۰ برگزار شد، رئال به عنوان بهترین باشگاه قرن بیستم انتخاب شد. آنها پرافتخارترین باشگاه در بازی های اروپایی هستند؛ ۹ بار قهرمانی در لیگ قهرمانان و ۲ بار قهرمانی در جام یوفا. تنها جام اروپایی که آنها موفق به فتح آن نشده اند، جام در جام اروپا بود که اکنون دیگر برگزار نمی شود. آنها ۲ بار به فینال این رقابت ها راه یافتند اما هر ۲ بار مغلوب شدند. رئال سال ۱۹۷۱ ، ۲ بر یک مغلوب چلسی شد و سال ۱۹۸۳ نیز ۲ بر یک بازی را به آبردین اسکاتلند واگذار کرد. در آن سال هدایت آبردین را آلکس فرگوسن برعهده داشت. بر اساس مطالعات دانشگاه هاروارد در سال ،۲۰۰۷ باشگاه رئال مادرید عنوان بزرگترین، مردمی ترین و ثروتمندترین باشگاه دنیا را از آن خود کرده است. پایه اولیه این باشگاه در سال ۱۸۹۵ شکل گرفت؛ جایی که یک سری از دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاهی، مؤسسه ای به نام مؤسسه آموزشی آزاد تأسیس کردند و روزهای یکشنبه در منطقه «مونک لوا» به بازی فوتبال پرداختند. سال ۱۹۰۰ این مؤسسه به ۲ بخش «باشگاه اسپانیایی مادرید» و «باشگاه جدید فوتبال مادرید» تقسیم شد. باشگاه دوم سال ۱۹۰۲ بار دیگر تقسیم شد. نخستین رئیس باشگاه «جولیان پالاسیوس» بود که پس از تقسیم بندی باشگاه در سال ۱۹۰۲ جای خود را به «خوان پادروس روبیو» داد. نخستین جام کسب شده توسط رئال مادرید، ۳ سال پس از تأسیس باشگاه و در سال ۱۹۰۵ بود؛ جایی که آنها در ورزشگاه «چامارتین» قهرمان جام حذفی اسپانیا شدند. آنها سال ۱۹۱۲ به زمین «کامپورز» نقل مکان کردند و در سال ۱۹۲۰ بود که نام باشگاه به رئال مادرید تغییر کرد. دلیل این امر نامی بود که پادشاه اسپانیا به رئالی ها داده بود. اصل این نام از اسم Royal گرفته شده است. «سانتیاگو برنابئو یسته» سال ۱۹۴۵ ریاست باشگاه را به عهده گرفت. در زمان مدیریت او ورزشگاه رئال که در جریان جنگ های داخلی اسپانیا تخریب شده بود، بازسازی شد. همچنین در سال ۱۹۵۳ باشگاه رئال سیاست به خدمت گرفتن بازیکنان خوب خارجی را در پیش گرفت و «آلفردو دی استفانو» را به خدمت گرفت. رئال از نخستین باشگاه هایی بود که بازیکنانی با چند ملیت در ترکیب خود داشت.
سال ۱۹۵۵ بود که به همت «گابریل هانوت» نویسنده ورزشی نشریه «اکیپ» فرانسه و هم اندیشی ورزشی نویسان کشورهای اسپانیا، پرتغال و ایتالیا، مسابقاتی که امروزه به عنوان «لیگ قهرمانان» شناخته می شود، راه اندازی شد. در زمان مدیریت برنابئو بود که رئال مادرید ۵ بار متوالی بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ قهرمان جام باشگاه های اروپا شد. یکی از فینال های به یادماندنی جام باشگاه ها در سال ۱۹۶۰ رقم خورد؛ جایی که رئالی ها با نتیجه عجیب ۷ بر ۳ اینتراخت فرانکفورت را در همپدن پارک اسکاتلند شکست دادند. آنها در سال ۱۹۶۶ نیز ۲ بر یک پارتیزان بلگراد را مغلوب کردند تا بار دیگر قهرمان اروپا شوند. رئالی ها سال های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز نایب قهرمان اروپا شدند تا سال های طلایی رئال در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی رقم بخورد. پس از یک دوره افت کوتاه مدت در سال های ابتدایی دهه ،۸۰ رئالی ها در نیمه دوم دهه ،۸۰ ۲ بار پیاپی قهرمان یوفا شدند و ۵ سال متوالی لالیگا را فتح کردند.
سال ۱۹۹۶ «لورنزو سانز» رئیس وقت رئال مادرید، فابیو کاپلو را به برنابئو آورد. کاپلو نیز روبرتو کارلوس، پردراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف را به رئال آورد. بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیه رو و فرناندو ردوندو نیز در ترکیب رئال حضور داشتند تا با اضافه شدن نفرات جدید، رئال به یک تیم رؤیایی تبدیل شود. با اضافه شدن «فرناندو مورینتس» به خط حمله مادرید در سال ،۱۹۹۷ این تیم سال بعد از آن توانست به ۳۲ سال حسرت برای به دست آوردن قهرمانی اروپا پایان دهد و با «یوپ هاینکس» سرمربی جدیدش قهرمان اروپا شود. آنها در فینال و با تک گل «میاتوویچ» یوونتوس را مغلوب کردند. جولای ۲۰۰۰ زمانی بود که فلورنتینو پرز بر صندلی ریاست باشگاه تکیه زد تا دوران جدیدی در تاریخ رئال رقم بخورد. عده ای وعده آوردن «لوئیز فیگو» به رئال مادرید را دلیل اساسی ریاست «پرز» در رئال می دانند اما با تمام این حرف ها او به قولش عمل کرد و «لوئیز فیگو» را از تیم رقیب، یعنی بارسلونا به مادرید آورد. «پرز» در سال های بعد با شکستن رکورد نقل و انتقالات، زیدان را از یوونتوس به خدمت گرفت و رونالدو را از چنگ اینتر درآورد. دیوید بکهام دیگر ستاره ای بود که رئالی ها به خدمت گرفتند تا لقب کهکشانی ها را از آن خود کنند. سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۴ قهرمان اروپا شدند و فصل ۲۰۰۳ نیز قهرمانی لالیگا را از آن خود کردند تا هواداران رئال با طعنه به بارسلونای افت کرده نگاه کنند. اما سال ۲۰۰۳ خط پایانی برای افتخارآفرینی های رئال بود و آنها تا ۳ سال نتوانستند هیچ جامی را به دست آوردند تا اینکه «رامون کالدرون» رئیس باشگاه شد. او بلافاصله «فابیو کاپلو» را برای دومین بار به مادرید آورد و «پردراگ میاتوویچ» را به عنوان مدیر ورزشی رئال انتخاب کرد. بسیاری انتخاب کاپلو را تصمیم درستی قلمداد نکردند اما کاپلو طی فصل دراماتیک توانست به قحطی جام در رئال پایان دهد تا بار دیگر خود را به عنوان یک قهرمان معرفی کند. در پایان فصل کاپلو با بی مهری اخراج شد و «برند شوستر» سرمربی آلمانی گتافه جای او را گرفت. شوستر در نخستین تجربه مربیگری در رئال مادرید در دیدار سوپر کاپ اسپانیا با نتیجه ۵ بر ۳ مغلوب سویا شد.
▪ نخستین رئیس باشگاه: جولین پالاسیوس ۱۹۰۲- ۱۹۰۰
▪ پرافتخارترین مربی: میگوئل مونز ۱۴ جام
▪ طولانی ترین زمان مربیگری: آرتور جانسون ۱۹۲۰ - ۱۹۱۰
▪ کوتاه ترین زمان ریاست: فرناندو مارتین، فوریه ۲۰۰۶ تا آوریل ۲۰۰۶
▪ تعداد قهرمانی در لالیگا: ۳۰
▪ نایب قهرمانی لالیگا: ۱۷
▪ قهرمانی در جام حذفی: ۱۷
▪ نایب قهرمانی جام حذفی: ۱۹
▪ سوپر کاپ اسپانیا: ۸
▪ نایب قهرمان سوپر کاپ: ۳
▪ قهرمانی لیگ قهرمانان: ۹
▪ نایب قهرمان لیگ قهرمانان۳:
▪ جام بین قاره ای: ۳
▪ نایب قهرمان جام بین قاره ای: ۲
▪ قهرمان جام یوفا: ۲
▪ نایب قهرمان جام در جام اروپا۲:
▪ قهرمان سوپر کاپ اروپا: ۱
▪ نایب قهرمان سوپر کاپ: ۲
▪ قهرمانی جام لاتین: ۲
▪ قهرمان جام مریت فیفا۱

منبع : روزنامه ابرار ورزشی