نقاره‌‌خانه‌ها ، استان کهکیلویه‌وبویراحمد

در كهگیلویه و بویراحمد آثاری از دوران گذشته به جا مانده است كه از آن‌ها تحت عنوان «نقاره‌خانه» یاد می‌كنند. این نقاره‌خانه‌ها بازمانده‌ای از سنت نقاره‌زنی قبل از اسلام ایرانیان است كه در برج‌های مخصوص نقاره‌زنی واقع در بلندای كوه‌ها و تپه‌ها و در هنگام غروب و طلوع آفتاب و یا هنگام نواختن آهنگ‌ها و سرودهای مذهبی، نقاره‌زنی می‌شده است.
نقاره‌خانه‌ها در میان عشایر و ایلات نقش خبردهی و خبرگیر جنگجویان را داشته است و وجود آنان در هر گوشه و كناری، حكایت از قدرتمندی ایلات می‌كند.
نقاره‌‌خانه‌های عشایری اكثراً در بلندی‌های برج‌های حفاظتی یا ارتفاعات مجاور مركز ایل قرار داشته‌اند كه در آنها با صدای ساز و كرنا سواران ایلات را از یك واقعه مهم و یا جنگ احتمالی با دشمن و یا مراسم استقبال از پادشاه یا حاكمی خبر می‌كردند و بر همین اساس نیز مردم از وقایع مهم باخبر می‌شدند.
برخی از این نقاره‌خانه‌ها عبارتند از:
نقاره‌خانه میمند، نقاره‌خانه روستای نقاره‌خانه و نقاره‌خانه روستای راك دشمن زیاری كه به زمان محمد شفیع خان نویی رئیس قدرتمند چهار طایفه كهگیلویه تعلق دارد.