پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024


مجله ویستا

مشاهده ماتقدم و ماتاخر


مشاهده ماتقدم و ماتاخر
"انتقاد از اساس دینی جامعه با عقل پوپری قطعی است و آن نهایتا به نفی عقل قرآنی میرسد"
این سخن امروز و پس از انتشار حرفهای سروش در مورد "تولید قرآن"(!) گفته نشده، این جمله را مرحوم محمد مددپور درسال ۱۳۶۵ از استاد دکتر سید احمد فردید شنیده، یادداشت کرده و در کتاب دیدار فرهی و فتوحات آخرالزمان صفحه ۴۴۳ نقل کرده است البته استاد فردید از خیلی پیشتر یعنی از همان اوائل انقلاب که سروش در رادیو وتلویزیون برنامه مرنب سخنرانی داشت کتاب درسی نوشته شده توسط او(بینش دینی) در دبیرستان ها تدریس میشد، عضو اصلی ستا دانقلاب فرهنگی بود، و حتی به قم میرفت و به روحانیون گویا ملا صدرا تدریس میکرد، دریافته بود که ماهیت این فکر چیست و به کجا خواهد انجامید:
"همینطور فلسفه علم یهودی زده به کشور ما می آید و آن منطق و روش پوپر است که توهین به قرآن است با نفس اماره"(دیدار فرهی صفحه ۲۸۴)
"این حقیقت نفس اماره است که در کل عالم تجلی پیدا کرده، نمونه این حقیقت پوپر است که همراه با توهین به قرآن سراغ جمهوری اسلامی آمده است تا کی باید بعد از مشروطه به قرآن توهین شود؟"(دیدار فرهی صفحه ۲۸۸)
البته بعید است که در همان سالها هم که استاد این مطالب را بیان مبکرد کسی از حضار بدرستی درک کرده باشد که چگونه حرفهای سروش توهین به قرآن است، تا اینکه امروز کسی متوجه شده و مقاله ای نوشته که نظرات سروش"فتنه در دامان دیانت" است(ساعت خواب).
نگارنده قادر به توضیح این مطلب نیست که چگونه استاد فردید با فراست خاص خود سیر جریانات فکری را چنین درمی یافت اما شاید نقل سخنی از خود ایشان تا حدودی مطلب را روشن کند"
"من از فلسفه تاریخ میروم به خداشناسی تاریخی و بعد علم الاسماء تاریخی و مشاهده هم میکنم. من به علم الاسماء تاریخی میروم و مشاهده میکنم که هانری کربن یهودی و فراماسون و صهیونیسم زده است و حالا به من می آیند و میگویند، می بینم درست است. اینجا یک مطلب اپریوری Apriori (ماتقدم) و یک مطلب اپیستریوری Aposteriori (ماتاخر) یعنی یک مشاهده ماتقدم و یک مشاهده ماتاخر است . اول شما می بینید ، اپریوری شهود ذات است اول علم الیقین است دوم عین الیقین و سوم حق الیقین بنده نمی برم فقط و تنها به اپریوری یا اپیستریوری بلکه ما تقدم و ماتاخر هردو لازم می آید". (دیدار فرهی صفحه ۲۷۹)

نوشته شده توسط محمدرضا ضاد بهمن ۱۳۸۶
منبع : سایت استاد دکتر سید احمد فروید