قره: مردم در بازار ورزش، گم شده اند

علت ورزش نکردن مردم ما، تنبلی، بی پولی و وقت نگذاشتن نیست، بلکه اغلب ما شناخت لازم را در ارتباط با ورزش از دیدگاه علم و اعتقاد نداریم و تا این اطلاعات به ما داده نشود، نگرش لازم را نسبت به ورزش پیدا نمی کنیم و تا نگرشی ایجاد نشود، در سبک زندگی حرکتی روزمره مان تغییری صورت نمی گیرد و ورزش کردن برای ما مهم نخواهد بود.
این مطلب، بخشی از رساله دکترای محمدعلی قره، مدیر کل تربیت بدنی دانشگاه پیام نور است که برای نخستین بار در ایران تحقیقات جامع و کاملی را در بعد همگانی کردن ورزش انجام داد.
● جایگاه ورزش همگانی در ایران
جایگاه مسؤولیت ها و فعالیت های دولت را قانون تعیین می کند و طبق قوانین نظام جمهوری اسلامی ایران، اولین وظیفه کلیه ارگان های ورزشی کشور، حتی کمیته ملی المپیک، رشد و گسترش ورزش های همگانی است. یعنی در گام نخست، مدیران ورزشی باید رسالت ایجاد و امکانات نرم افزاری و سخت افزاری لازم را برای ورزش کردن عموم مردم، بر عهده گیرند. اخیرا رییس سازمان تربیت بدنی اعلام کرد که حدود ۱۰ درصد مردم ایران ورزش می کنند، این یعنی، ۹۰ درصد مردم ورزش نمی کنند. پس مدیران تربیت بدنی در بعد ورزش، تنها به ۱۰ درصد از وظایف قانونی خود جامه عمل پوشانده اند. به این جهت ورزش همگانی با ۹۰ درصد اطمینان، در کشور ما جایگاهی ندارد!
● مدیران متخصص در راس ورزش های همگانی !
بعد از علی آبادی در راس سازمان تربیت بدنی، معاونت های سازمان باید دارای نگرش سیستمی علمی و تجربیات اجرایی در زمینه ورزش و تربیت بدنی باشند. لذا انتخاب مهندسین به عنوان معاونین و مشاورین، معنا ندارد. از سوی دیگر این از جمله نقاط ضعف دانشگاه هاست که نتوانستند به وسیله اساتید تربیت بدنی، مدیران ورزشی با کفایت را تربیت کنند. معاونت ورزش های همگانی سازمان تربیت بدنی و کلیه مدیرانی که طبق قانون موظف به همگانی کردن ورزش هستند، باید در خصوص حضور طولانی در میادین ورزشی، داشتن تحصیلات آکادمیک در زمینه مدیریت تربیت بدنی وعلوم ورزشی و تجربه مدیریت برای ایجاد امکانات و زیر ساخت ها جهت ایجاد انگیزه ورزشی وتسهیلات لازم برای حضور مردم، رابطه تنگاتنگی برقرار کنند.
شخصی با تحصیلات مهندسی، بدون شناخت فرهنگی از ورزش، نمی تواند در مردم شوق ورزش کردن به وجود بیاورد. این، یک ادعا نیست! تجربه ۳۰ ساله مدیریت مهندسان، ما را به جایی کشانده که تنها ۱۰ درصد مردم ورزش می کنند. چرا مسؤولیت پروژه های عمران و آبادانی ورزش کشور را به دست اساتید رشته تربیت بدنی نمی دهید ! آیا من می توانم با دکترای تربیت بدنی و ۲۷ سال مدیریت در این رشته، تصمیم گیری در مورد کلیه ساخت و سازهای اماکن مسکونی، اداری و کارخانجات ایران را به عهده بگیرم !
● زیر ساخت ها برای توسعه ورزش همگانی
انصافا، نه تنها علی آبادی بلکه تمام مدیران ورزشی دولت نهم، در احداث اماکن ورزشی بسیار موفق بودند؛ ولی تا زمانی که شناخت ورزش مردم از دیدگاه علم و اعتقاد، افزایش نیابد، هیچ گاه دولت با توجه به نرخ رشد جمعیت و عقب ماندگی فراوان در احداث اماکن ورزشی، نمی تواند پاسخگوی تأسیسات ورزشی مورد نیاز مردم باشد.
لذا باید ورزش را به عنوان یک نیاز اعتقادی برای تأمین و سلامتی، نشاط، گسترش روابط اجتماعی جامعه و افزایش بازدهی زندگی روزمره مردم به عنوان فعالیتی ارزشی، که مورد تأیید مکتب ماست، به مردم معرفی کرد. ما به مانند مسجد و مدرسه به ورزشگاه نیازمندیم. مشکل ورزش ما، بودجه نیست! اگر دولت، تمام بودجه ورزشی یک سال خود را صرف افزایش شناخت مردم کند، ورزش ایران، حداقل با سرعتی ۱۰ برابر روند رشد فعلی، ۲۰ سال جلو می افتد. قسمت اعظم بودجه جاری سازمان تربیت بدنی، صرف ساکن کردن مردم می شود. ورزش قهرمانی، شدیدا از دیدگاه سیاسی، اجتماعی و ارضای غرور ملی مورد نیاز کشور ماست؛ ولی بدون پشتوانه، نمی توان به نتایج آن دلخوش داشت.
تحقیقات نشان دادند که ورزش قهرمانی در رشد ورزش همگانی اثرات حاشیه ای دارد، در صورتی که بعد همگانی در ارتقای بعد قهرمانی نقش بنیادی و محوری دارد. بودجه جاری و عمرانی سازمان تربیت بدنی و کلیه ارگان های ورزشی باید در اولویت به ورزش های همگانی به صورت سرانه ای تدوین و تخصیص یابد و بازده آن به طور سرانه ای مورد ارزشیابی قرار گیرد.
وظیفه همگی ما، مسؤولین رسانه ها و مدیران ورزشی، دولت و مجلس، دادن حق ورزشی مردم به آنهاست اما تا زمانی که مردم حق، ورزشی شان را نشناسند آن را از دولت طلب نمی کنند، بودجه ورزش های همگانی، هم در اختیار قهرمانان بدنی و مهارتی و شهرت طلب قرار می گیرد.

منبع : روزنامه ایران ورزشی