۲۲ مه ۲۰۰۵ ـ مسائل انسانی ۶۰ سال پس از جنگ جهانی دوم

پراودا روزنامه نود و چند ساله که از دهه گذشته به صورت یک نشریه عمومی و مستقل انتشار می یابد در ماه مه ۲۰۰۵ در مقاله ای تحت عنوان « جهان ، ۶۰ سال پس از جنگ دوم» نوشته است:
از جنگ جهانی دوم، شش دهه دور شده ایم. از روزنامه نگاران قدیمی وفادار به ژورنالیسم اصیل و خادم مردم، شمار کمی باقی مانده اند و جز آنان و معدودی اندیشمند، کسی مسائل انسان را خطاب نمی کند. گفتار از پیشرفت و تبلیغ برای اقتصاد زیاد است، ولی کسی نیست که مسائل انسان امروز را بشکافد. مسائل امروز همان هایی هستند که ۶۰ سال پیش و قبل از آن بودند. مسائل انسانی باقی مانده اند زیرا کسی (روزنامه نگار واقعی) نیست که آنها را مطرح سازد و خطاب کند. از حقوق انسان سخن به میان می آید ولی این حقوق عملا مورد احترام نیست. با آب و تاب از دمکراسی بحث و حمایت می شود اما در همان کشورهای مدافع دمکراسی، قانون و منطق آن طور که باید رعایت نمی شود و ملاک عمل قرار نمی گیرد. فرصت های مساوی را شعار می دهند ولی از تامین آنها اثری نیست و مشاغل و فرصت ها میان دوستان و بستگان و اصحاب منافع توزیع می شود. درباره رشد اقتصادی تبلیغ می شود لکن اکثریت مردم در همه کشورها در شرایط سخت زندگی می کنند و شکاف دارا و ندار رو به افزایش است و در هر لحظه برخیل ندار ها افزوده و به همین نسبت ثروت دارا ها بیشتر می شود. همه قدرتمداران، در گفتار از برقراری عدالت داد سخن می دهند ولی عمل به این سخنان، بسیار کم است. برای حفظ صلح و رعایت استقلال و حاکمیت ملتها و جلوگیری از تعرض به ملل کوچک، شش دهه است که سازمان ملل به وجود آمده که مثال عراق بزرگترین ضعف و بی حاصل بودن این سازمان جهانی است. به جای حل مسائل از طرق دیپلماتیک، در سطح جهان تهدید و ارعاب ادامه دارد. معاضدت و همکاری واقعی از روابط ملل رخت بربسته و جای آن را سوءظن و بدگمانی و کینه گرفته است. در روابط دولتها از حرف تا عمل فاصله بسیار است. در سطح ملی؛ هر کشور، دمکراسی خود را کامل تر می داند، ولی همه جا اعتیاد به قدرت و چسبیدن به کرسی مقام به هر بها به چشم می خورد. در هر کشوری کم و بیش سیاست و کسب و کار با هم مخلوط شده و دولتمرد و سیاستمدار در حین عال دارای کسب و کار خصوصی است و لذا صاحب منافع است که نتیجه اش اصطکاک منافع با رقباء است که مردم و کل جامعه (کشور) از آن زیان می بینند.
در دنیای ۶۰ سال پس از جنگ دوم، پول شده است عامل قدرت و کسی که آن را نداشته باشد، وای به حالش. می دانیم در جایی که تنها پول کارساز باشد توجه به ایدئولوژی بسیار ضعیف است و ارزشهای انسانی رو به کاهش و اخلاقیات و معنویات رو به زوال هستند.
پراودا نتیجه گیری کرده است که جهان پر از جدایی های امروز در لبه پرتگاه است و فرصت کمی برای نجات آن باقی مانده است. از مقاله پرودا چنین بر می آید که کاهش شدید شمار روزنامه نگاران وفادار به ژورنالیسم اصیل به افزایش مسائل انسان و مشکلات بین المللی کمک کرده است زیرا دیگر، افراد زیادی باقی نمانده اند که بدون چشمداشت دلسوزی کنند، مسائل را بشکافند، راه حل ارائه دهند و راه حل دیگران را صادقانه منعکس سازند و مانع پیچیدگی مشکلات بشر شوند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز