ییلاق و قشلاق

منطقه ییلاقی ایل میلان در حوالی سیه چشمه در مركز تركیه و ایران، منطقه قشلاقی آنان در ساحل رودخانه ارس قرار دارد. دو ماه بعد از بهار بخش بزرگی از كوچ‌نشینان ایل میلان، از روستاهای قشلاقی در كناره جنوبی رود ارس و پیرامون خوی و ماكو, به سوی ییلاق كوچ می‌كنند و اوایل تابستان در ییلاق سیاه‌چادرها را بر پا می‌كنند و پس از سه ماه همراه رمه‌ها در آخرین روزهای تابستان به قشلاق كوچ می‌كنند.
منطقه ییلاقی ایل جلالی در پیرامون سیاه چشمه در مرز تركیه و منطقه قشلاقی آنان كنار رودخانه ارس است. ییلاق ایل حیدران‌لو در سیه چشمه و قشلاق آن‌ها در حوالی روستای چوخوركند است. مردم ایل شكاك در گذشته همه چادرنشین و دامدار بودند و برای یافتن چراگاه و زمین‌های سرسبز، كوچ و ییلاق و قشلاق می‌كردند. ییلاق این ایل نواحی كوهستانی مرز ایران و تركیه و مراتع ترگور و دشت بیل و قشلاقشان نیز آبادی‌‌های پیرامون سلماس و ارومیه می‌باشد. همه مردم ایل زرزا در گذشته دامدار و صحرانشین بودند و به منظور یافتن چراگاه و مراتع سرسبز ییلاق و قشلاق می‌كردند و چند ماهی از اوایل اردیبهشت تا اواخر شهریور را همراه دام‌هایشان در كوهستان به سر می‌بردند. منطقه ییلاقی آنها روند ولان، بالبوله و شطره و قشلاقان روستاها و آبادی‌هایی است كه در پیرامون اشنویه قرار دارند. منطقه ییلاقی ایل مامش دامنه كوه بلاسی سید، بازرین و سام است و قشلاق به خصوصی ندارند،‌ بلكه در مراتع پیرامون روستاها و زندگی و رمه‌گردانی می‌كنند.
سایر ایلات و طوایف نیز ییلاق و قشلاق خاص خود را در پیرامون محل اسكان خود دارند.