رویاهایی که می میرند

بچه که بودم همیشه فکر می کردم چیزی که آدم بزرگها را "آدم بزرگ" می کند، این است که هیچ رویایی در سر ندارند. تصورش برایم سخت بود که مردی ۶۰ ساله، زنی ۷۰ ساله به امید تحقق رویایی زندگی کند: هر آنچه باید اتفاق افتاده باشد، برای آنها اتفاق افتاده است...
گاهی فکر می کنی این رویاها هستند که ادامه زندگی را ممکن می کنند. اینکه چیز زیبایی در زندگی هست، که اگر خودش را نداری، حداقل رویایش با توست...
انگار من هم "آدم بزرگ" شده ام؛ بی آنکه بزرگ شده باشم...
و می بینم ناممکن ها چه راحت ممکن می شوند...

http://farsoodegi.blogfa.com/۸۷۰۸.aspx

منبع : مطالب ارسال شده