نقوش دره میر میلاس و همیان ، کوهدشت

استان لرستان از نخستین زیستگاه‌های تاریخ بشر است كه نشانه‌های تاریخی به جای مانده نیز دلیلی روشن بر این ادعاست. نقوش پناهگاه‌های دو دره میرمیلاس و همیان از جمله این نشانه‌های باستانی است. این نقوش برای اولین بار در سال 1374 توسط محقق گرانمایه آقای حمید ایزدپناه كشف و نتایج آن نیز در جلد سوم مجله باستان‌شناسی و هنر ایران در همین سال به چاپ رسید. نقوش دره میرمیلاس با نقشی به شكل لنگر كشتی آغاز می‌شود. سپس نقش‌هایی از میادین شكار گوزن به صورت‌های فردی و جمعی است. تعداد آن‌ها در دره میرمیلاس 18 و در همیان 10 نقش است كه عمدتاً به رنگ سیاه، اخرایی و زرد طراحی و اجرا شده‌اند. در همیان شمالی نقشی از گوزن و شكارچی اسب‌سوار با تیر و كمان به صورت زیبا و كاملی وجود داشت كه گذشت زمان قسمتی از سوار و كله اسب شكارچی را خراب كرده است. مجموعه‌ این نقوش نشان می‌دهد كه این پناهگاه‌ها كه در طول هزاران سال مورد استفاده بشر قرار داشته، احتمالاً نیایشگاهی برای كسانی بوده است كه به شكار می‌رفته‌اند. قدمت نقوش مورد بحث به 38 تا 45 هزار سال پیش - دوره پالئولیتیك - مربوط است.