بقعه مضربن عجیل ، روستای دیزج خسرو شاه ، تبریز

در روستای دیزج خسروشاه در بالای تپه‌ای مرتفع بقعه‌ای وجود دارد كه از اغلب روستاهای آن ناحیه به خوبی دیده می‌شود. این بقعه شكل استوانه‌ای دارد و گنبدی مخروطی در بالای آن قرار گرفته است. زیر گنبد قبری است به طول 2/5 متر و عرض و بلندی تقریباً یك متر. هیچگونه سنگ‌نبشته‌ای ندارد. سنگ كوچك سیاهی كنار قبر دیده می‌شود كه به سنگ شفا یا شفا داشی معروف است و مورد احترام اهالی است.
كنار قبر، پای دیوار جنوبی بقعه، منبر چوبی ساده‌ای نهاده‌اند كه سه پله دارد. مردم روستا صاحب قبر را مجیر بن عقیل می‌نامند كه گویا از خانواده پیامبر بوده است.
بنای بقعه از سنگ ساخته شده و دو اطاق نسبتاً بزرگ سنگی نیز در كنار آن وجود دارد. یكی از این اطاق‌ها مسجدی است با چهار ستون آهنی و سقف ضربی و دیگری، مقبره‌ای است كه طبق اظهار اهالی متعلق است به زن سلطان به نام خانم اولیاء. اغلب زایران این مقبره زن هستند.