ابوسعد عبدالرحمان مُتولّی نیشابوری

جنسیت: مرد
نام پدر: ابی محمد مأمون بن علی
تولد و وفات: (۴۲۶/۴۲۷ -۴۷۸) قمری
محل تولد: ایران - خراسان - نیشابور
شهرت علمی و فرهنگی: عالم اصولی ، فقیه شافعی و متکلم
او شیخ شافعیان بود. در خراسان علوم دینی را فراگرفت. وی فقه را در مرو از ابوالقاسم عبدالرحمان فورانی و در مرورود از قاضی حسین‌بن محمد مروزی و در بخارا از ابوسهل احمد بن علی ابیوردی فراگرفت. در فقه و اصول و برخلاف برآمد و سرآمد اقران خود شد. او از ابوالقاسم قشیری و ابوعثمان صابونی و ابوحسین عبدالغافر بن محمد فارسی و ابوعبدالله طبری و ابوعمر محمد بن عبدالعزیز قنطری و دیگران حدیث شنید. در نظامیهٔ بغداد پس از درگذشت ابواسحاق شیرازی تدریس کرد تا اینکه در ۴۷۶ق عزل گردید و ابن صباغ مجدداً منصوب گردید و تا زمان وفات به تدریس در آنجا مشغول شد. در بغداد درگذشت و در مقبرهٔ باب ابرز دفن شد. از آثارش: "الغنیهٔ فی الاصول" "تتمه‌الابانهٔ" ، در تکمیل "الابانهٔ" استادش؛ ابوالقاسم فورانی؛ کتابی مختصر در فرائض ، به نام "فرائض‌المتولی"؛ کتابی برگ در "خلاف"؛ کتابی مختصر در "اصول‌الدین".

منبع : مطالب ارسالی