شیفته رویا - Dream Lover

سال تولید : ۱۹۹۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لارن لوید، والیس و ایلن درشوویتس
کارگردان : نیکلاس کازان.
فیلمنامه‌نویس : نیکلاس کازان.
فیلمبردار : ژان ایو اسکوفیه
آهنگساز(موسیقی متن) : کریستوفر یانگ
هنرپیشگان : جیمز اسپیدر، مادچن ایمیک، فردریک لن، بس آرمسترانگ، لاری میلر، کاتلین یورک و کیت ویلیامسن.
نوع فیلم : رنگی.
صدا : ۱۰۳ دقیقه.


"ری" (اسپیدر)، آرشیتکت جوان که فکر کرده همسرش به او وفائی می‌کند. از او جدا می‌شود. دوستان می‌کوشند برایش همسری بیابند. روزی در یک مهمانی با دختری (ایمیک) برخورد بسیار تندی می‌کند. چند روز بعد همان دختر را در سوپرمارکت ملاقات می‌کند، از او عذر می‌خواهد و سپس پس از چندی با هم ازدواج می‌کنند. همه چیز بر وفق مراد است تا این‌که "ری" سعی می‌کند درباره او تحقیق کند. به شهر زادگاه او می‌رود، پدر و مادرش را پیدا می‌کند و در می‌یابد که نام او "لنا" نبوده بلکه "سیسی" نام داشته است. "لنا" به او توضیح می‌دهد که نامش را عوض کرده است. شک و تردید "ری" ادامه می‌یابد. او که به وفاداری زنش مشکوک است، او راکتک می‌زند. با شکایت "لنا" پلیس مداخله می‌کند. "ری" دورادور "لنا" را زیر نظر دارد. در بررسی صورت‌حساب‌ەایش متوجه می‌شود که همسرش دو پرداخت بسیار بالا در طی دو هفته داشته است و در کیف او کبریت هتلی را پیدا می‌کند. در دادگاه "ری" عنان اختیار از کف می‌دهد. بنابراین برای همه مسجل می‌شود که بیمار روانی است روزی که "لنا" برای ملاقات او به بیمارستان آمده نقشه‌‌‌ای طرح می‌کند و او را خفه می‌کند. سال‌ها بعد او را همراه دو بچه‌اش می‌بینیم که حضانت آنان را به عهده دارد و از بیمارستان مرخص شده است.
٭ کازان، که پیش از این نخستین فیلمش، فیلم نامه‌نویس نسبتاً مشهور و برجسته‌ای بوده، با فیلمی شبه هیچکاک‌ی (چیزی در مایه سوءظن، ۱۹۴۱، مثلاً) شروع می‌کند، تا بتواند مایه هیچکاک‌ی‌اش را طرح کند، با اندکی سخاوت و انتخاب نماهای غیر متعارف و اجرائی جذاب، و استفاده از بی‌پردگی شیک و خوش آب و رنگی (با بازیگری ایمیک که تماشاگر او را از توئین‌پیکز: آتش با من گام برادر، دیوید لینچ، ۱۹۹۲، می‌شناسد) پیش می‌رود. اما مایه هیچکاک‌ی ـ نو هیچکاک‌ی با ترکیب هیچکاک و نوعی "فیلم نو آرنو" ـ کم‌کم به سمت "فیلم نوآر" جهت می‌گیرد و در نهایت با توجه به تغییر و تحول شخصیت زن میان درام روان‌شناسانه و "فیلم‌نوآر" تماشاگر می‌ماند. کازان می‌کوشد تا به هیچ کدام از جهت‌ها بار بیش‌تر ندهد و رمز و راز فیلم را تا انتها ببرد. کوشش کازان در احیا نوسازی (گسست از "گونه") "فیلم نوآر" ـ که توجه و گرایش این سال‌های هالیوود و به‌خصوص فیلم‌سازان آمده از جناح مستقل‌هاست ـ هرچند موفق نیست، اما ثابت می‌کند که گست کامل و جدائی و نادیده گرفتن کلیشه‌ها و تمهیدات آشنای "نوع" یا "گونه" و دوری بیش از حد از ویژگی‌های شناخته شده یک "گونه"، مشکل فضاسازی و لحن و احساس را تشدید می‌کند و نه افزودن رنگ و تمهیدات عام‌پسند دیگر.