پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

شهاب‌الدین عمعق بخارائی


جنسیت: مرد
نام پدر: ابوالنجیب
تخلص: عمعق
تولد و وفات: ( ... - ۵۴۳ - ۵۴۲) قمری
محل تولد: بخارا
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به امیرالشعراء و مکنی به نجیب‌الدین. بعد از کسب مهارت در شعر و ادب از بخارا به سمرقند رفت و به دربار آل خاقان راه یافت و به شهرت و جاه رسید. عمعق از شاعران ماوراءالنهر و با رشیدی سمرقندی معاصر و معاشر بود ، با سلطان سنجر سلجوقی نیز خصوصیت داشته و به‌درخواست سلطان ، در مرگ دختر خود مرثیه‌ای سرود. شهاب‌الدین ، و به روایتی نجیب‌الدین ، با انوری نیز معاصر بود و همو به استادی وی در شعر اقرار کرده است. عمعق در قصیده ، سبکی نزدیک به سبک عنصری و مسعود سعد سلمان داشته و از علوم متداوله عصر خود آگاه بوده است. "دیوان" شعر وی مشتمل است بر قصاید و رباعیات و پاره‌ای قطعات که به چاپ رسیده است. ظاهراً‌ وی منظومه‌ای به‌نام "یوسف و زلیخا" هم داشته که به دو بحر خوانده می‌شده ولی از بین رفته است. در بعضی از تذکره‌ها آمده است که تخلص وی عقعق به معنی مرغی هوشیار بوده و بعدها به‌صورت عمعق که کلمه‌ای بی‌معنی می‌باشد در آمده است.
منبع : مطالب ارسالی