ملبورن؛ سریر تزار

برای مثال چهره ویلیام والاس در شجاع دل را بیاد بیاورد پس از كشتن فرمانده انگلیسی به همان سبك كه همسرش را كشته بود. مسلماً هیچ نشانه یی از شادی یا شعف در چهره آزادیخواه اسكاتلندی نمایان نشد. تنها خشمی كمی فرو نشسته و عطشی رقیق شده.چهره مارات سافین پس از قهرمانی در اوپن استرالیا ناخودآگاه این فضا را برایم تداعی كرد. پسر روس نهایتاً به مقامی كه لیاقتش را داشت رسید و با غلبه بر لیتون هیوویت دومین عنوان قهرمانی در مسابقات گرنداسلم را هم به دست آورد.
«آرام گرفتم. دو گرنداسلم واقعاً خوب است ولی باید بگویم برای دومی واقعاً سخت تلاش كردم. دوست دارم باز هم قهرمان بشوم و فكر می كنم اگر به همین راه ادامه دهم موفق خواهم شد.»
مسلماً جمله «Itشs a relief for me» قابلیت ترجمه به عباراتی چون «خیلی خوشحالم» یا «واقعاً شاد هستم» را ندارد. بله، سافین می گوید آرام شدم انگار غرور شكسته اش دوباره احیا شده و به حق خود، اصرار می كنم حق خود رسیده.
آغاز كابوس مانند،
پایان رؤیایی
پس از پایان ست اول شاید خیلی از هواداران سافین كاملاً از قهرمانی بازیكن محبوبشان قطع امید كرده بودند. نتیجه ۶ بر یك واقعاً غیر قابل پیش بینی به نظر می رسید و گویا نسخه روس داستان اندی رادیك مقابل هیوویت در حال تكرار بود اما سافین نشان داد تفاوتی اساسی با رادیك دارد و آن هم توانایی بازگشتی شكوهمندانه است و این دقیقاً همان كاری بود كه در دیدار مقابل فدرر نیز انجام داد. بدون شك پیروزی در سه ست متوالی و آن هم با نتایج ۳-۶ و ۴-۶ و ۴-۶ نشانگر قدرتی بالا و اعتماد به نفسی بی نظیر است. با این حساب حالا جاه طلبی های سافین دوباره آغاز می شود: «مطمئناً شانس رسیدن به رده اول جدول ATP را دارم و با تمام وجود نیز از آن استقبال می كنم هر چند قبلاً نیز آنجا بوده ام. (نوامبر ۲۰۰۰) ولی در حال حاضر باید روی گرنداسلم ها متمركز شوم.»
سافین در مورد شروع ناامیدكننده اش در فینال می گوید: «در ست اول به هیچ وجه نمی توانستم باور كنم كه می توانم پیروز بشوم. اگر ست اول را دیده باشید، حتماً قبول دارید كه اصلاً تنیس نبود. من خیلی نگران بودم و اضطراب داشتم چون فكر می كردم همان اتفاقی كه سال ۲۰۰۲ و ۲۰۰۴ برایم افتاد و اینجا شكست خوردم دوباره در حال تكرار است. در چنین شرایطی باید برنگرانی و فشار عصبی غلبه كنی تا به موفقیت برسی.»
هیویت: قدم نهایی را سال بعد برمی دارم
پس از اتمام بازی سافین باز هم ساكت و آرام نشست و تنها به دور دست ها خیره شد در حالی كه هیوویت شادتر بود و مدام می خندید طوری كه شاید اگر كسی تازه به ورزشگاه می رسید تصوری كاملاً وارونه از نتیجه مسابقه به دست می آورد. «به مارات تبریك می گویم. او یكی از بهترین بازیكنان جهان است. مارات در مرحله قبلی بازیكنی را شكست داد كه تقریباً شكستش غیرممكن بود پس كاملاً لایق این قهرمانی است.»
لیتون در مورد شكستش نیز گفت: «من تا به حال در ملبورن از مرحله یك چهارم نهایی بالاتر نرفته بودم. پس این پیشرفت فوق العاده یی بود و سال آینده قدم نهایی را هم بر می دارم. مطمئناً وقتی چند سال بعد به یاد خاطرات این مسابقات بیفتم هیچ حسرتی نخواهم داشت چون تمامی تلاشم را كردم.»
دیگر نكته جالب این بازی حضور «كن روزوال» جوانترین قهرمان اوپن استرالیا و اهدا جوایز توسط او بود. هر چند در این روز واژه جوان برای آقای روزوال كمی دور از ذهن به نظر می رسید!
و در پایان هم در حالی كه حس شوخ طبعی دو فینالیست گل كرده بود سافین پس از تشكر از همه عواملی كه باعث رسیدنش به مقام قهرمانی شده بودند كلام آخر را هم به تماشاگران اختصاص داد و گفت: «از همه شما تشكر می كنم كه اینقدر به تنیس علاقه دارید و با حضورتان آن را جذاب می كنید. هر چند نود و نه درصد شما امشب هوادار لیتون بودید!!»
بدین ترتیب با پایان داستان شكست ناپذیری فدرر داستان ناكامی های سافین هم تمام شد و حالا تزار بار دیگر حكم فرمایی می كند.

منبع : خبرگزاری ایپنا