بررسی اثرات کاربرد ماده بنیادی دمینرالیزه استخوان در ترمیم حفره آلویولی موشهای دیابتیک نوع یک

دیابت ملیتوس نوع یک (وابسته به انسولینIDDM) شایعترین ناهنجاری متابولیکی است که در طولانی مدت باعث بروز مشکلاتی در چشم ها، کلیه‌ها، عروق خونی و اعصاب می‌شود. همچنین غشای پایه دستخوش تغییراتی می‌گردد که با میکروسکوپ الکترونی قابل رویت است. این بیماری دارای عوارض گوناگونی است که بیماران اغلب دچار آن می‌شوند و شامل چندین سندرم دیابتیک می‌باشد که از آن جمله می‌توان به جذب استخوان آلوئول و تاخیر در تشکیل استخوان اشاره کرد. از سویی دیگر با توجه به استفاده کلینیکی روزافزون از ماتریکس دمینرالیزه استخوان((DBM قرار شد تا در مورد خواص استئواینداکشن بررسی بیشتری انجام گیرد. براین اساس چهار گروه موش نر (به وزن صد و چهل تا دویست گرم و هر گروه پنج عدد) انتخاب گردید. گروه اول به عنوان شاهد و در گروه های دو و سه و چهار دیابت به وسیله آلوکسان ۵۲ میلی‌گرم/ کیلوگرم ایجاد شد در این بین فقط گروه چهار روزانه یک واحد انسولین NPH دریافت می‌کردند. ده روز بعد با استفاده از وسایل دندانپزشکی دندان راست فوقانی موش ها کشیده شد و در گروه سه و چهار از DBM در داخل ساکت استفاده گردید. در پایان هفته‌های اول و دوم، سوم و چهارم حیوانات ذبح شدند و پس از آماده‌سازی نمونه‌ها با هماتوکسیلین و آئوزین اقدام به رنگ‌آمیزی و سپس از نمونه عکس گرفته شد، نتایج حاصل از مطالعه مقاطع بافتی نشان داد. که ترمیم استخوان در گروه چهار نسبت به گروههای دیگر بهتر بوده است و به نظر می‌رسد DBM دارای خواص استئواینداکتیو بوده و دودمان سلول‌های استخوانی (Osteoprogentior) را تحریک کرده تا به استئوبلاست تبدیل شوند و ماتریکس استخوان ترشح نمایند.

فریده اعتصام
شهریار احمدپور
میرعباس عبدالوهابی
علی قلی سبحانی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی