محرمانهٔ لس‌آنجلس - L.A. CONFIDENTIAL

سال تولید : ۱۹۹۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کورتیس هنسن، آرنن میلکان و مایکل ناتانسن
کارگردان : هنسن
فیلمنامه‌نویس : برایان هلگلاند و هنسن، بر مبنای رمانی نوشتهٔ جیمز الروی
فیلمبردار : دانته اسپینوتی
آهنگساز(موسیقی متن) : جری گلداسمیت
هنرپیشگان : کوین اسپیسی، راسل کرو، کیم بیسینگر، گای پی‌یرس، جیمز کرامول، ران ریفیکین و دانی د ویتو
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۶ دقیقه


لس‌آنجلس، اوایل دهه ۱۹۵۰، شهری که رفته‌رفته رونق می‌گیرد و خود را از شر تصویر یک شهرک پرت و دورافتاده خلاص می‌کند. به‌واسطهٔ رسانهٔ جدید تلویزیون، لس‌آنجلس را به‌عنوان آرمان‌شهر آینده تبلیغ می‌کنند و حتی از آن به‌منزلهٔ بهشت روی زمین نام می‌برند. این ̎تصویر̎ی است که از این شهر ارائه می‌دهند. اما واقعیت امر چیزی است کاملاً متفاوت... از خانه‌های اربابی بزرگ ̎هنکاک پارک̎ گرفته تا کلوب‌های شبانهٔ ̎سانست استریپ̎، لس‌آنجلس شهری است که فساد، زد و بند و روابط پرشور و خطرناک در آن حاکم است...
● فیلم ̎حیثیتی̎ کارنامهٔ سینمائی هنسن کارگردان پنجرهٔ اتاق خواب (۱۹۸۷)، هم‌نشین بد (۱۹۹۰) و دستی که گهواره را تکان می‌دهد (۱۹۹۱) سه تریلر محکم، جذاب و بی‌ادعا که سرانجام او را به شهرتی که سزاوارش بوده، رسانده است. این فیلم پرافتخار از منتقدان، ̎چهار ستاره̎های متعدد گرفته و باید به آنان حق داد که از دیدن ̎عقب‌دار̎ آبرومندی برای قافلهٔ قدیمی فیلم نوآر و حکایت‌های سازش و تباهی دههٔ ۱۹۵۰ محظوظ شده باشند. هنسن آشکارا از پس عیان‌سازی عقده‌های روانی و خصلت‌های نه چندان پسندیدهٔ آدم‌های خوش‌جنس برمی‌آید و یک مایهٔ قدیمی آمریکائی ̎دستگاه قانون از درون فاسد شده̎ را با حدت تمام طوری احیا می‌کند که انگار این‌همه سال واریاسیون‌های گوناگونش را ندیده‌ایم و آدم‌های چشم و گوش بسته و معصومی هستیم. بازسازی حس و حال دهه از طریق جزئیات و گفت‌وگوها و ترانه‌ها و غیره هم که نقصی ندارد. خلاصه باکله در لس‌آنجلس آشنا و فریبنده سقوط می‌کنیم و غوطه می‌خوریم. پیروزی شرافت شخصی و حرفه‌ای بر دنائت اجتماعی و سازمانی را هم فیلم از طریق طی مسیری پردست‌انداز به ما می‌قبولاند. اما پای انتخاب ارجح که به میان می‌آید، هم‌چنان محلهٔ چینی‌ها (رومن پولانسکی، ۱۹۷۴) برگزیده می‌شود که ‌آنهم به مقتضیات غیرانسانی رونق و توسعه، و نشو و نمای هوس‌های هراس‌انگیز و تاریک در گرمای برانگیزندهٔ لس‌آنجلس می‌پرداخت، ولی تماشاگر را طوری می‌گزید که تا عمر دارد یادش نرود. محرمانهٔ لس‌آنجلس قطعه‌ای کلاسیک است با سرعت و شلوغی و آزادی یک فیلم امروزی. فیلم‌نامهٔ هنسن و هلگلاند به تأمین بیشتر، فضاهای واسطهٔ بیشتر و در نتیجه ـ اگر چه عجیب به‌نظر می‌رسد ـ به زمان بیشتری نیاز دارد که با در نظر گرفتن مأخذ فیلم، یک رمان از الروی، که می‌گویند روایتی طولانی و پیچیده از تاریخ پر تب‌وتاب شهر لس‌آنجلس است دیگر عجیب به‌نظر نمی‌رسد! این همه اطلاعات که فیلم بی‌وقفه عرضه می‌کند، امکان مأنوس شدن با شخصیت‌ها را سلب می‌کند. به همین یک مورد مهم توجه کنید: ما اصلاً خانه و زندگی پلیس‌های اصلی را نمی‌بینیم و به خلوت آنان راهی نداریم، چرا که فیلم ما را از یک ملاقات کاری به ملاقات کاری بعدی و از یک صحنهٔ انجام وظیفه به صحنهٔ انجام ‌وظیفهٔ دیگر می‌برد. بازی‌ها همه خوبند، ولی برگ واقعاً برنده را کرامول رو می‌کند که تصویرش از خباثت خون‌سردانهٔ یک بوروکرات کهنه‌کار و کثیف، طراوت و جسارت خاصی دارد. بیسینگر هم جایزهٔ پختگی و جاافتادگی‌اش را، پس از سال‌ها سبک‌سری، گرفت.