داستان ژرمن ها

هنگامی که ژرمن ها از روی خاکستر جنگ برخاستند ویرانی، کشتار، تحریم و حقارت های جنگ بر آلمان دوپارچه سایه افکند. انگار روی شهرهای آلمان و برلین بزرگ خاک مرگ پاشیده بودند.
● شروع دوباره
باید دوباره آغاز می کردند و سر خود را بالا می گرفتند. خشت خشت آغاز کردند و روی پله های اول سازندگی بودند که جام جهانی فرا رسید؛ رخدادی که جهان را متوجه یک گردهمایی صلح آمیز کرده بود، فوتبال نام داشت که صلح را بیشتر از جنگ می پسندید. به آلمان ها هم اجازه داده شد در بازی های جام جهانی حضور یابند. این خبر چون یک بمب شادی برانگیز در سرتاسر آلمان پخش شد و ژرمن ها با فوتبال به جمع یک گردهمایی جهانی پیوستند. آنها در بازی های مقدماتی جام جهانی ۱۹۵۴ با تساوی با نروژ به دنیای تازه ای پا گذاشتند. سرداران پیر ژرمن بهترین میدان را برای بروز پیام صلح پیدا کرده بودند. پیروزی مقابل نروژ، آلمان را به دور نهایی فرستاد. از بد حادثه آنها با مجارستان، قدرت اول فوتبال جهان و ستارگانش همگروه شدند. پرونده آلمان ها را که باز می کنید می بینید آنها از سال ۱۹۰۸ بازی های ملی خود را آغاز کرده بودند. آلمان غربی در جام جهانی ۱۹۵۴ با نتیجه ۸ بر ۳ از مجارستان شکست خورد اما پیروزی ۷ بر ۲ مقابل ترکیه آنها را به دور یک چهارم نهایی فرستاد. آلمان ها در حیرت همگان یوگسلاوی بزرگ را شکست دادند و در نیمه نهایی با ۶ گل اتریش را نیز بردند و در فینال بار دیگر با مجارستان روبرو شدند. غرور بیش از حد مجارها که در باد پیروزی دور مقدماتی خوابیده بودند، آنها را به نابودی کشاند. «تورک» دروازه بان بزرگ آلمان ها و پوسیبال به اتفاق کولمایر، ایکل، لیبریش و مایی غوغا کردند. «ران» هافبک مقتدر آلمان ها ۲ گل زد و مورلوک نیز گل سوم را به ثمر رساند. فریتز والتر کاپیتان بزرگ آلمان ها در میانه میدان همه را مبهوت کرد. او چون سرداران بزرگ جنگ تیم را فرماندهی کرد. اووه والتر و شفر نیز او را یاری رساندند و سرانجام در میان ناباوری همگان یاران پوشکاش، لورانت، ژیبورکوتی شکست را پذیرفتند. جام روی دست های کاپیتان فریتز والتر به گردش درآمد و آلمان، آلمان شد. یکشنبه ۵ آوریل ۱۹۰۸ روز تولد «هربرت فون کارایان» هدایت کننده ارکستر معروف اتریشی بود که در سالزبورگ دیده به جهان گشود اما می تواند ۵ آوریل روز جشن فوتبال آلمان هم باشد. در این تاریخ اولین بار تیم ملی آلمان در بازل به مصاف سوئیس رفت. حداقل ۴۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه حضورداشتند و اولین گل، گل برتری آلمان ها بود که توسط فریتس بکر فرانکفورتی به ثمر رسید اما در پایان، شکست ۵ بر ۳ رقم خورد. اولین پیروزی در ششمین بازی حاصل شد. آلمان تقریباً یک سال بعد در ۴ آوریل ۱۹۰۹ کارلسروهه، با گل «اویگن کیپ» اشتوتگارتی به پیروزی رسید. همان روز یک تیم از منتخب شمال، مرکز آلمان و شهر برلین در بوداپست به میدان رفت وبا تیم ملی مجارستان به نتیجه تساوی ۳ بر ۳ رسید. بدیهی است که در آن زمان، جهانی شدن آلمان در اول راه بود. اولین حریف غیراروپایی، اروگوئه نام داشت که روز سوم ژوئن ۱۹۲۸ در مسابقات فوتبال المپیک با نتیجه ۴ بر یک به پیروزی رسید.
یک شکست دیگر نیز روز ۲۸ دسامبر ۱۹۵۸ در قاهره رقم خورد و مصر ۲ بر یک بر آلمان غلبه کرد. مصر اولین حریف آفریقایی آلمان بود. اولین دیدار با تیمی از آمریکای شمالی و مرکزی نیز به تاریخ ۲۲ دسامبر سال ۱۹۶۸ برمی گردد. بازی مقابل مکزیک در ورزشگاه آزتک نتیجه تساوی بدون گل را به همراه داشت. در جام جهانی ۱۹۷۴ اولین برخورد با تیمی از اقیانوسیه پیش آمد؛ استرالیا روز ۱۸ ژوئن در هامبورگ ۳ بر صفر مغلوب آلمان شد. آسیا؟ از آنجایی که در سال ۱۹۷۴ اسرائیل از سوی فدراسیون فوتبال آسیا (AFC) اجازه شرکت در مسابقات را پیدا نکرد، تیم آلمان ۱۵ ژوئن ۱۹۹۰ برای اولین بار به مصاف یک تیم آسیایی رفت و با هدایت فرانتس بکن باوئر ۵ بر یک امارات را شکست داد.
● بازی های ممتاز
تا مدت ها از پیروزی های بزرگ خبری نبود. تا اینکه روز اول ژوئیه ۱۹۱۲ در مسابقات فوتبال المپیک استکهلم، پیروزی ۱۶ بر صفر مقابل روسیه حاصل شد. پیروزی پر گل ۱۳ بر صفر مقابل فنلاند در روز اول سپتامبر ۱۹۴۰در لایپزیک و برتری ۱۲ بر صفر مقابل قبرس در ۲۱ می ۱۹۶۹ در اسن از دیگر پیروزی های باشکوه آلمان محسوب می شود. بزرگترین شکست؟ روز ۱۶مارس۱۹۰۹ در آکسفورد و شکست ۹ بر صفر مقابل انگلستان که با تیم آماتور خود به میدان آمده بود. آن زمان هنوز مسابقات تیم سرزمین مادری فوتبال، مقیاس ارزیابی همه چیز بود. سال۱۹۷۳ از نظر آماری بهترین دوره آلمان ها بود که در ۱۱ دیدار، ۱۰ پیروزی و یک تساوی به دست آمد و سال ۱۹۱۳ نیز بدترین سال بود زیرا هر۴ دیدار تیم ملی منجر به شکست شد؛ ۳ بر صفر مقابل انگلستان، ۳ بر صفر مقابل سوئیس، ۲ بر یک مقابل دانمارک و ۶ بر ۲ مقابل بلژیک. بیشترین تعداد بازی ملی در سال مربوط به سال ۲۰۰۲ می شود که تیم ملی فوتبال آلمان ۱۸ بار به میدان رفت و ۱۱ پیروزی و ۳ تساوی به دست آورد. در سال۱۹۱۴ در حین جنگ تنها یک دیدار انجام گرفت و تساوی ۴ بر ۴ مقابل هلند رقم خورد. پیروزی یک بر صفر مقابل سوئیس، تنها دستاورد سفیدها در سال ۱۹۵۰ محسوب می شد. از سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۹ و از ۱۹۴۳تا ۱۹۴۹ به دلیل جنگ هیچ دیدار ملی انجام نگرفت و اما موفقیت آمیزترین سری بازی های ملی با مربیگری «یوپ دروال» رقم خورد. ۱۲ پیروزی متوالی از ۲ می ۱۹۷۹ (پیروزی ۲ بر صفر در کاردیف مقابل ولز) تا ۱۷ ژوئن ۱۹۸۰ (پیروزی ۳ بر ۲ در ناپل مقابل هلند) تیمی بی همتا و بی رقیب را به جهان معرفی کرد. همچنین «دروال» در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۸۲ در تمامی ۸ دیدار رفت و برگشت تیمش مقابل اتریش، بلغارستان، فنلاند و آلبانی به پیروزی رسید. همین طور طولانی ترین زمان بدون شکست مربوط به زمان «راین لندر» و بازیکنانش می باشد؛ از ۱۱ اکتبر ۱۹۷۸(۴بر ۳ در پراگ مقابل چکسلواکی) تا روز ۳ دسامبر ۱۹۸۰ (۳ بر یک در صوفیه مقابل بلغارستان)، تیم ملی آلمان در ۲۳ مسابقه روی شکست را ندید اما طولانی ترین دوره شکست های آلمان مربوط به همان سال های اولیه تشکیل این تیم می باشد. بین سوم ژوئیه ۱۹۱۲ و بیست و سوم نوامبر۱۹۱۳ ، ۷ شکست پی در پی رقم خورد. آلمان تا ۲۶ سپتامبر ۱۹۲۰ که در وین ۳ بر ۲ بر اتریش پیروز شد، ۳ بازی دیگر را بدون برد پشت سر گذاشت که تا امروز طولانی ترین زمان بدون پیروزی برای آنها بوده است.
● جوانترین بازیکن
هنوز هم جوانترین ملی پوش تاریخ فوتبال آلمان «ویلن بومگارتنر» از دوسلدورف است که سال ۱۹۰۸ با تنها ۱۷ سال و ۴ ماه مقابل سوئیس اولین بازی ملی خود را انجام داد و ماریوس هیلر هم از «فورتز هایم» (با ۳ بازی ملی) در روز ۳ آوریل ۱۹۱۰ در دیدار مقابل سوئیس که به پیروزی ۳ بر ۲ آلمان انجامید، ۱۷ سال و ۸ ماه سن داشت.سومین نفر نیز «اووه زیلر» از هامبورگ است که ۱۶ اکتبر ۱۹۵۴ در هانوفر با ۱۷ سال و ۱۱ ماه اولین بازی از ۷۲ رقابت ملی خود را تجربه کرد.
● مسن ترین بازیکن
مسن ترین بازیکنی که تاکنون برای تیم ملی فوتبال آلمان به میدان رفته است، لوتار ماتیوس می باشد. او در آخرین بازی ملی خود مقابل پرتغال در یورو،۲۰۰۰ ۳۹ سال و ۳ ماه داشت و با خداحافظی وی از دیدارهای ملی، طولانی ترین دوران حضور یک بازیکن در کسوت تیم ملی نیز بسر آمد.
دقیقاً ۲۰ سال قبل از این تاریخ، دروال مربی وقت تیم ملی آلمان و در ۱۴ ژوئن سال ۱۹۸۰ لوتار را وارد زمین کرد. همچنین از «ماتیاس ماریتس» به عنوان مسن ترین تازه وارد ژرمن ها نام برده می شود. این بازیکن باشگاه فورتنا دوسلدورف، در تنها بازی ملی اش در ۲۰ می ۱۹۵۹ (تساوی یک بر یک در هامبورگ مقابل لهستان) ۲۴ سال و ۶ ماه داشت. قبل از جنگ جهانی اول، «اویگن کیپ» اشتوتگارتی با ۱۸ بازی ملی رکورددار بود، در ۱۴ دسامبر سال ۱۹۲۴ «آدولف یگر» هجدهمین و آخرین بازی ملی خود را انجام داد. از مجموع ۲۱ بازی تیم ملی در آن دوران، هاینر اشتولفات، دروازه بان نورنبرگی در ۲۸ آوریل سال ۱۹۲۹ با انجام نوزدهمین بازی ملی خود رکورد جدیدی برجای نهاد اما ریچارد هوفما ۲۵ سپتامبر سال ۱۹۳۲ در دیدار مقابل سوئد که با پیروزی ۴ بر ۳ ژرمن ها همراه بود، رکورد او را شکست. وی تا ۱۷ اکتبر سال ۱۹۶۳ نیز که آلمان در دوبلین ۵ بر ۲ از ایرلند شکست خورد، رکورد خود را که ۲۵ بازی ملی بود حفظ کرد تا اینکه در آن روز «ارنست لنر» او را کنار زد. مهاجم «آلسبورگ» تا ۵ سال با ۶۵ بازی رکورددار بود تا اینکه در روز ۷ دسامبر سال ۱۹۴۱ در براسلاو و در دیداری که به پیروزی ۴ بر صفر آلمان بر اسلواکی منجر شد، پل یانس از فورتنا دوسلدورف جای او را گرفت. یانس با ۷۱ بازی ملی تا ۹ سپتامبر ۱۹۷۰ رکورد خود را حفظ کرد. سپس اووه زیلر در دیدار مقابل مجارستان در نورنبرگ (۳ بر یک به سود آلمان)، این عنوان را از وی ربود. رکورددار بعدی فرانتس بکن باوئر بود که ۲۴ نوامبر ۱۹۷۳ در دیدار مقابل اسپانیا رکورد زیلر را شکست و تا سال ۱۹۷۷ تعداد بازی های ملی خود را به ۱۰۳ رساند. ماتیوس از ۱۷ نوامبر سال ۱۹۹۳ رکورددار حضور در تیم ملی می باشد. وی در تاریخ ۲۰ ژوئن سال ۲۰۰۰ و در جریان رقابت های جام ملت های اروپا در روتردام مقابل پرتغال (۳ بر صفر به سود پرتغال) صد و پنجاهمین و آخرین بازی ملی خود را انجام داد. از سال ۱۹۰۸ ، ۸۲۴ بازیکن از ۱۸۶ باشگاه (۱۴۸ باشگاه آلمانی و ۳۸ باشگاه خارجی) پیراهن تیم ملی آلمان را به تن کرده اند. در این میان بایرن مونیخ با ۷۳ بازیکن و ۱۳۹۴ حضور در تیم ملی جلوتر از کلن (۴۳ بازیکن، ۷۳۲ حضور) دورتموند (۴۰ بازیکن، ۵۳۲ بازی) قرار دارد. در تیم های خارجی نیز اینتر با ۷ بازیکن رکورددار محسوب می شود. قبلاً بازیکنان در اختیار تیم های مختلف نبوده و همیشه به باشگاه های دیگر فروخته نمی شدند. فرانتس بکن باوئر (۱۰۳ بازی ملی،بایرن)، برتی فوگتس (۹۶ بازی، گلادباخ)، سپ مایر (۹۵ بازی، بایرن)، ولفگانگ اوورات (۸۱ بازی، کلن) و کارل هاینتس فورستر (۸۱ بازی ملی، اشتوتگارت) تمام بازی های ملی خود را در زمان حضور در یک باشگاه انجام داده اند. برخلاف این افراد «هورست زیمانیک» است که در طول ۴۳ بازی ملی خود بین سال های ۱۹۵۶ و ۱۹۶۶ در ۶ باشگاه حضور داشت. کلینزمن نیز در مدت زمانی که در عضویت تیم ملی آلمان بود، پیراهن ۶ باشگاه اشتوتگارت (۱۲ بازی ملی)، اینتر (۲۹ بازی ملی)، موناکو (۲۴ بازی ملی)، تاتنهام (۱۷ بازی ملی)، بایرن (۲۳ بازی ملی) و سامپدوریا را پوشید و همراه لوتار ماتیوس (۱۵۰ بازی ملی)، یورگن کوهلر (۱۰۵ بازی ملی)، فرانتس بکن باوئر(۱۰۳ بازی ملی) و توماس هسلر (۱۰۱ بازی ملی)، به باشگاه صدتایی ها پیوست. جمهوری دموکراتیک آلمان نیز با یوآخیم اشترایش (۱۰۲ بازی ملی) و هانس یورگن دورنر (۱۰۰ بازی ملی) در این باشگاه حضور دارد. در این بین اولف کرستن نیز با ۴۹ بازی برای جمهوری دموکراتیک آلمان و ۵۱ بازی برای جمهوری فدرال آلمان، در مجموع ۱۰۰ بازی ملی دارد. موفق ترین گلزن آلمانی نیز گردمولر نام دارد که با۶۸ گل زده، جلوتر از رودی فولر (۴۷ گل)، کارل هاینس رومنیگه و یورگن کلینزمن (هرکدام ۴۵ گل) اووه زیلر (۴۳ گل) ایستاده است. بیشترین گل زده در یک بازی نیز مربوط به دیدار شوروی در سال ۱۹۱۲ است که آلمان ۱۶ بر صفر به پیروزی رسید و گوتفرید فوکس از کارلسروهه، ۱۰ گل از ۱۶ گل تیمش را به ثمر رساند. «ویلهلم هانه مان» سال ۱۹۴۰ در دیداری که به پیروزی ۱۳ بر صفر آلمان بر فنلاند منجر شد، ۶ گل زد و بعد از او «اونو زیفلینگ» که ۱۶ می ۱۹۳۷ مقابل دانمارک ۵ گل به ثمر رساند، قرار دارد. ۳ بازی آلمان بیشترین تماشاگر را داشته که هر ۳ مسابقه در ورزشگاه ماراکانای ریودوژانیرو انجام گرفت؛ روز ۲۱ مارس ۱۹۸۲ ، ۱۶۹ هزار نفر (یک بر صفر به سود برزیل)، روز ۱۲ ژوئن، ۱۹۷۷ ، ۱۵۰ هزار نفر (مساوی یک بر یک) و در روز ۶ ژوئن سال ۱۹۶۵ ، ۱۴۰ هزار نفر (۲ بر صفر به سود برزیل). بیشترین تعداد تماشاگر در زمین آلمان نیز ۲۲ نوامبر سال ۱۹۵۰ در اولین دیدار ملی پس از جنگ جهانی دوم در ورزشگاه «نکایر» اشتوتگارت شکل گرفت که به برتری یک بر صفر آلمان مقابل سوئیس انجامید اما در دیدار رؤیایی آلمان مقابل روسیه در استکهلم تنها ۶۰۰ نفر شاهد پیروزی ۱۶ بر صفر آلمان بودند. علاوه بر این تاکنون ۷۴۹ مسابقه در ۱۶۶ شهر برگزار شده که برلین با میزبانی ۳۹ بازی جلوتر از هامبورگ (۳۰ بازی) قرار دارد. در خارج از آلمان نیز تیم ملی آلمان بیشتر از همه در استکهلم میهمان بوده است.
● آماری جالب و عجیب
تاکنون در بازی های تیم ملی آلمان ۶ مرتبه پنالتی، سرنوشت بازی را تعیین کرده است؛ فینال یورو ۷۶ در بلگراد مقابل چکسلواکی، نیمه نهایی جام جهانی مقابل فرانسه، یک چهارم نهایی جام جهانی مقابل مکزیک، دیدار مقدماتی تورنمنت برلین مقابل سوئد، نیمه نهایی جام جهانی مقابل انگلستان و نیمه نهایی یورو ۹۶ مقابل انگلستان. البته در آمارهای تیم ملی آلمان این پنالتی ها محاسبه نشده است.«گئورگ فولکرت» بیشترین دوران توقف در بازی ملی را در کارنامه خود دارد. وی مجبور شد ۸ سال و یک ماه برای انجام ششمین بازی ملی خود صبر کند.البته فریتز والتر نیز ۸ سال و ۵ ماه دور از بازی های ملی بود که علت این مسأله برگزار نشدن مسابقات ملی به خاطر جنگ بود.
● یک رکورد ویژه
این رکورد متعلق به ۲ باشگاه نورنبرگ و فورت است. در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۲۴ (پیروزی ۴ بر ۳ در نورنبرگ مقابل اتریش) و ۲۱ آوریل ۱۹۲۴ (برتری یک بر صفر) در آمستردام مقابل هلند فقط بازیکنان این ۲ باشگاه در تیم ملی حضور داشتند. در مورد بازی دوم نقل می کنند بین بازیکنان این ۲ تیم که رقبای دیرینه هم بودند جنگی حاکم بوده و بازیکنان در واگن های جداگانه به آمستردام سفر کرده و در راه رفت و برگشت حتی یک کلمه نیز با یکدیگر رد و بدل نکرده بودند.
● آمار کلی
تیم ملی فوتبال آلمان در مجموع ۷۵۰ بازی، صاحب ۴۲۵ پیروزی، ۱۵۴ تساوی، ۱۷۱ شکست، ۱۶۵۲ گل زده و ۹۱۳ گل خورده می باشد. مربیان و کاپیتان های تیم ملی تاکنون ۹۹ بازیکن بازوبند کاپیتانی آلمان را به بازو بسته اند که رکورددار آنها لوتار ماتیوس با۷۵ بار کاپیتانی است. پس از او کارل هاینس رومنیگه (۵۱ بار)،فرانتس بکن باوئر (۵۰ بار)، اولیور کان (۴۶ بار) و اووه زیلر (۴۰ بار) قرار دارد. به علاوه ۹ نفر نیز قبل از «لو» مربیگری این تیم را بر عهده داشته اند؛ اوتو نرتس (۱۹۲۶ تا ۱۹۳۶) ۷۰ بازی، ۴۲ پیروزی، ۱۰ تساوی، ۱۸ شکست، سپ هربرگر (۱۹۳۶ تا ۱۹۶۴) ۱۶۷ بازی، ۹۴ پیروزی، ۲۷ تساوی، ۴۶ شکست، هلموت شون (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۸) ۱۳۹ بازی، ۸۷ پیروزی، ۳۱ تساوی، ۲۱ شکست، یوپ دروال (۱۹۷۸ تا ۱۹۸۴) ۶۷ بازی، ۴۴ پیروزی، ۱۲ تساوی، ۱۱ شکست، فرانتس بکن باوئر (۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰) ۶۶ بازی، ۳۴ پیروزی، ۲۰ تساوی، ۱۲ شکست، برتی فوگتس (۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸) ۱۰۲ بازی، ۶۶ پیروزی، ۲۴ تساوی۱۲، شکست، اریش ریبک (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰) ۲۴ بازی، ۱۰ پیروزی، ۶ تساوی، ۸ شکست، رودی فولر (۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴) ۵۳ بازی۲۹، پیروزی، ۱۱ تساوی، ۱۳ شکست، یورگن کلینزمن (سال۲۰۰۴) ۳ بازی۲، پیروزی، یک تساوی و یوآخیم لو بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ تا کنون.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی